Σελίδες

Powered By Blogger

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Η πιο τρομερή τιμωρία: Οι Ρωμαίοι διέγραφαν ανθρώπους από την ιστορία. Η καταδίκη της αιώνιας λήθης!

Η πρακτική της «καταδίκης της μνήμης» (damnatio memoriae) ήταν μια τιμωρία που οι Ρωμαίοι προόριζαν για εκείνους που ήθελαν για κάποιο λόγο να ατιμάσουν. Στο πλαίσιο αυτής, γινόταν οποιαδήποτε προσπάθεια χρειαζόταν προκειμένου να εξαφανιστούν όλα τα στοιχεία, που αποδείκνυαν την ύπαρξη του κάθε τιμωρημένου.

Η Damnatio memoriae είναι λατινική φράση, που σημαίνει στην κυριολεξία «καταδίκη της μνήμης» και αναφέρεται στην επίσημη κύρωση μια πολιτείας που αποσκοπεί στο να ακυρώσει κάθε ίχνος του ατόμου από τη ζωή του, σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ, προκειμένου να διατηρηθεί η τιμή της.

Σε μια πόλη, όπως π.χ. η Ρώμη που πρόβαλε την κοινωνική εμφάνιση, τη δικαιοσύνη την ευπρέπεια και την υπερηφάνεια ήταν μια πραγματική και θεμελιώδης απαίτηση του πολίτη, ίσως η πιο αυστηρή τιμωρία. Ο Δομιτιανός κατεχόμενος συνεχώς από το φόβο της ανατροπής του κατέφυγε άκριτα σε καταδότες, εκτελέσεις και εξορίες. Οι φιλόσοφοι κάθε είδους διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν πρώτα τη Ρώμη και ύστερα το ιταλικό έδαφος το 89 και το 95, ενώ μεγάλη δίωξη υπέστησαν και οι χριστιανοί. Δημιουργήθηκε έτσι ένα φοβερό κλίμα τρομοκρατίας, που στο τέλος ανησύχησε ακόμη και τους ίδιους τους στενούς συνεργάτες του που συνωμότησαν με τη γυναίκα του Δομιτία Λογγίνα και τον δολοφόνησαν,αναφέρει η Wikipedia.

Οι ειδικοί γνωρίζουν μια σειρά περιπτώσεων επιφανών προσώπων, στους οποίους επιβλήθηκε μεν η «καταδίκη της μνήμης», όμως υπάρχουν αρκετά στοιχεία γι’ αυτούς.

Η «καταδίκη της μνήμης», όπως αναφέρει δημοσίευμα της ιστοσελίδας Today I Found Out, κανονικά προοριζόταν για γερουσιαστές και αυτοκράτορες, των οποίων οι πράξεις δεν έκαναν καλό στη Ρώμη, ή που διέπραξαν προδοσία ή άλλα σοβαρά εγκλήματα.

Στις μεθόδους, που χρησιμοποιούνταν για να σβηστεί κάθε ίχνος ιστορίας του συγκεκριμένου κάθε φορά ατόμου, περιλαμβάνονταν τα εξής: σβήσιμο του ονόματός του από όλα τα επίσημα αρχεία, κατάσχεση της περιουσίας του και καταστροφή ή παραποίηση οποιουδήποτε αντικειμένου (π.χ. άγαλμα, τοιχογραφία, κείμενα κ.τ.λ.) είχε οποιαδήποτε σχέση με αυτόν.

Αν το άτομο είχε ήδη πεθάνει, τότε η διαθήκη του ακυρωνόταν και ο τάφος του καταστρεφόταν.

Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Μαξέντιος τιμωρήθηκε με damnatio memoriae το 312 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, όμως οι ιστορικοί του σήμερα γνωρίζουν αρκετά γι’ αυτόν.

Ο πατέρας του Μαξέντιου, Μαξιμιανός, είχε τιμωρηθεί κι αυτός με «καταδίκη της μνήμης» το 310. Όμως, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος άλλαξε γνώμη, κάτι που αποθέωσε τον Μαξιμιανό στα μάτια του λαού.

Κάτι που ενδεχομένως ο ίδιος να απολάμβανε αρκετά, αν ο Κωνσταντίνος δεν τον είχε εξαναγκάσει να… αυτοκτονήσει, προσθέτει το δημοσίευμα.

Ένας αυτοκράτορας που σώθηκε, μάλλον απροσδόκητα, από την ίδια μοίρα ήταν ο Καλιγούλας.

Όταν ο Καλιγούλας δολοφονήθηκε το 41 μ.Χ. ο διάδοχός του αυτοκράτορας Κλαύδιος σταμάτησε αμέσως τις προσπάθειες της Γερουσίας να… απαλλάξουν την ιστορία από τη μνήμη του ανιψιού του.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική περίπτωση, για την οποία είναι γνωστό ότι η απόφαση να προσπαθήσουν να εξαλείψουν τον Καλιγούλα από την ιστορία επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την κοινή γνώμη, γεγονός που υποδηλώνει ότι η λαϊκή γνώμη έπαιζε σημαντικό ρόλο στην επιβολή της συγκεκριμένης τιμωρίας.

Ίσως μία από τις πιο σκοτεινές περιπτώσεις ήταν η ιστορία του Πούμπλιου Σεπτίμιου Γέτα, ο οποίος δολοφονήθηκε μέσα στα χέρια της μητέρας του, ύστερα από εντολή του μεγαλύτερου αδερφού του, Καρακάλλα.

Μετά τη δολοφονία ο Καρακάλλας επέβαλλε damnatio memoriae στο νεκρό αδερφό του, διατάζοντας την απομάκρυνση του ονόματος του από όλες τις δημόσιες επιγραφές. Ο ίδιος επέβαλλε την ίδια τιμωρία σε άλλους 20.000 ανθρώπους.

Η «εκκαθάριση» εναντίον του αδερφού του ήταν εκτεταμένη, με αποτέλεσμα να «επιζήσουν» ελάχιστες εικόνες του Πούμπλιου Γέτα.

Ωστόσο, αυτό από το οποίο ο Καρακάλλας δεν κατάφερε να απαλλαγεί ήταν τα εκατομμύρια νομίσματα που έφεραν το πρόσωπο του αδερφού του, και τα οποία κυκλοφορούσαν ελεύθερα στην αυτοκρατορία του.

Επιπλέον, λόγω της δημοφιλίας του Πούμπλιου Γέτα στο λαό της Ρώμης, ο Καρακάλλας αναγκάστηκε να προσφέρει μια πλούσια κηδεία στο δολοφονημένο αδερφό του.

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

35 πράγματα για τα οποία θα χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο μεγαλώνοντας


Οδυνηρός χωρισμός; 7 τρόποι για να βρεις την ευτυχία ξανά
Μετά από χρόνια και όσο μεγαλώνεις, το μόνο πράγμα που δεν θα πρέπει να κάνεις είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Ξεκίνα τις αλλαγές πριν τα χρόνια περάσουν και μετανιώνεις... 

1) Που δεν ταξίδεψες όσο περισσότερο γίνεται, όταν σού δόθηκε η ευκαιρία Mεγαλώνοντας θα αντιληφθείς πως τα ταξίδια είναι πολύ πιο εύκολα όσο είσαι νέος και πολύ πιο οικονομικά, ειδικά αν αποκτήσεις οικογένεια και πρέπει να πληρώνεις για τρία ή και τέσσερα επιπλέον άτομα. 

2) Που δεν έμαθες μια ξένη γλώσσα. Ειδικά αν έχεις φάει άπειρες σχολικές ώρες για να μάθεις κάποια που έχεις εντελώς ξεχάσει -π.χ. λατινικά ή αρχαία ελληνικά 

3) Που παρέμεινες σε μια προβληματική σχέση. To μοναδικό πράγμα για το οποίο μπορεί να μετανοιώσει όποιος εγκαταλείψει μια κακή σχέση, είναι που δεν το είχε κάνει νωρίτερα. 

4) Που ξέχναγες και δεν έβαζες αντηλιακό. Οι ρυτίδες, οι πανάδες και το μελάνωμα θα σου θυμίζουν τι μεγάλη χαζομάρα ήταν το εξωτικό μαύρισμα. 

5) Οι ευκαιρίες που έχασες να δείς από κοντά τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες. Θυμήσου όταν το 1993 είπες πως θα πας στην επόμενη συναυλία των Νιρβάνα, γιατί εκείνη τη χρονιά βαριόσουν.

6) Όταν φοβόσουν να δοκιμάσεις νέα πράγματα. Θα έρθει η ώρα που θα αναρωτηθείς τι ήταν αυτό που φοβόσουν και πώς ήταν δυνατόν να πέσεις σε τέτοια λούμπα. 

7) Τις φορές που παραμέλησες το γυμναστήριο και την φυσική σου κατάσταση. Όταν μπορούσες, ήσουν ξάπλα στον καναπέ, τώρα που ίσως μπορείς, είναι δύσκολο να σηκωθείς από αυτόν.

8) Το ότι σε περιόρισαν τα στερεότυπα του φύλου σου. Μεγαλώνοντας θα καταλάβεις πως ένα από τα πιο θλιβερά πράγματα είναι να λες πως "κάθε πράγμα στο καιρό του" και να έχεις χάσει τη μισή σου ζωή για να δείχνεις macho ή καλή νοικοκυρά.

9) To ότι δεν παραιτήθηκες από μια απαίσια δουλειά. Κάπως πρέπει να ζήσεις και να πληρώνεις τους λογαριασμούς, αλλά όχι έχοντας περάσει 40 χρόνια κόλασης. 

10) Το ότι στο σχολείο δεν είχες το μυαλό σου όσο έπρεπε. Επειδή ούτως ή άλλως είναι αδύνατον να το αποφύγεις, προσπάθησε τουλάχιστον να κάνεις αυτές τις χιλιάδες ώρες χρήσιμες. 

11) Που δεν καταλάβαινες πόσο όμορφος ήσουν. Οι φορές που εσύ αγχωνόσουν για το πώς δείχνεις, ήταν και εκείνες που ήσουν πραγματικά πολύ όμορφος. 

12) Tις φορές που φοβήθηκες να πεις το "Σ' αγαπώ". Μετά από χρόνια θα καταλάβεις πως αυτό δεν λέγεται για να να σου επιστραφεί, αλλά γιατί η αγάπη πρέπει απλά να εκδηλώνεται. Για να μη σκάσεις --και για να προχωράει όμορφα η ζωή.

13) Τις φορές που δεν άκουγες τις συμβουλές των γονιών σου.Είναι σχεδόν εξοργιστικό να τις αναπολείς και να βλέπεις πόσο δίκιο είχαν πάντα. 

14) To να έχεις περάσει μια ζωή θεωρώντας τον εαυτό σου το επίκεντρο των πάντων. Όταν θα καταλάβεις πως δεν ήσουν το πιο σημαντικό πράγμα στον πλανήτη, απλά θα ντραπείς 

15) Το πόσο πολύ σε ένοιαζε η γνώμη των άλλων. Μην αφήσεις να πάνε χαμένα χρόνια, επειδή σε ενδιαφέρει η κριτική και η αποδοχή ανθρώπων που μετά από καιρό δεν θα τους εκτιμάς καθόλου (ίσως και ούτε θα τους θυμάσαι καν) 

16) Τις φορές που έβαλες στο περιθώριο τα δικά σου όνειρα για να υποστηρίξεις τα όνειρα των άλλων. Magnify Image Το να υποστηρίζεις τις φιλοδοξίες του περίγυρου σου είναι πολύ σημαντικό, αλλά όχι όταν παραμελείς τις δικές σου. 

17) Τις φορές που δεν ξεπέρασες όσο γρήγορα έπρεπε αυτό που σου συνέβη. Πολύς, αδικαιολόγητα χαμένος χρόνος για κάτι που δεν τον άξιζε.

18) H μνησικακία, οι έχθρες και οι τσακωμοί με εκείνους που αγαπούσες.  Συγχωρείς και τα βάζεις στην άκρη...

19) Τις φορές που δεν υπερασπίστηκες τον εαυτό σου όπως έπρεπε. Οι γέροι που δεν σηκώνουν πολλά-πολλά, είναι ακριβώς το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθείς. 

20) Που ποτέ δεν έκανες κάτι εθελοντικά. Δεν χρειάζεται να φτάσεις στο επίπεδο του Ηunger Games αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να έχεις κάνει κι εσύ τον κόσμο λίγο καλύτερο.

21) Που δεν φρόντιζες τα δόντια σου.Μπορεί να σου φαίνεται υπερβολικό αλλά μεγάλα δεινά γεννιούνται από τα δόντια όσο μεγαλώνεις και θα μετανιώνεις για όλες τις φορές που παραμέλησες το βούρτσισμα και τον οδοντίατρο.

22) Που δεν ρώτησες εγκαίρως αυτά που ήθελες τον παππού σου και τη γιαγιά σου Είναι κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι και έχουν ζήσει ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία αν ζητήσεις να μάθεις, θα χαρούν να σου διηγηθούν και ίσως πάρεις και μερικά μαθήματα ζωής.

23) Που δούλευες τόσες πολλές ώρες.Θα έρθει η ώρα που θα αναλογιστείς πως ο χρόνος που άξιζαν οι αγαπημένοι σου, έπρεπε να ήταν περισσότερος από αυτόν που αφιέρωσες στο γραφείο. 

24) Που ποτέ δεν έμαθες να μαγειρεύεις. Θα εκπλαγείς πόσο όμορφο είναι να σερβίρεις το φαγητό που εσύ έφτιαξες και να το μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπάς.

25) Οι μικρές όμορφες στιγμές που δεν εκτίμησες.Όλες εκείνες τις φορές που δεν σταμάτησες να απολαύσεις μια υπέροχη θέα, να ακούσεις ένα ωραίο τραγούδι και να να χαλαρώσεις έστω και λίγο… θα τις αναζητάς. 

26) Που δεν ολοκλήρωσες αυτό που ξεκίνησες. Πάντα ονειρευόσουν να κάνεις κάτι, το ξεκίνησες και τότε κάτι άλλο συνέβη και... Απλά κάν' το! 

27) Που άφησες να σε καθορίσει η καταγωγή σου. Ποτέ μην ακούσεις όποιον σου πει πως "αυτά δεν τα κάνουμε εμείς". Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τα πάντα, απαλλαγμένοι από τα στερεότυπα για τις παραδόσεις, τις εθνότητες, τις τάξεις και τους λαούς.

28) Που άφησες μια φιλία να κακοφορμίσει, χωρίς να σφυρίξεις τη λήξη της. Οι συναισθηματισμοί και η ασφάλεια της συνήθειας, δεν σε άφησαν να δεις πως ο κύκλος είχε κλείσει.

29) Που δεν έπαιξες όσο έπρεπε με τα παιδιά σου. Ξαφνικά θα έρθει η μέρα που θα πεις πώς μεγάλωσαν και δεν θα τα έχεις χορτάσει όσο ήθελες.

30) Tα ρίσκα που δεν πήρες- κυρίως στον έρωτα. Αν δεν φας τα μούτρα σου στον έρωτα και δεν ζήσεις παθιασμένα, τότε μάλλον δεν έζησες.

31) Που δεν εκτίμησες τη δύναμη της συνεργασίας. Όταν είσαι νέος νομίζεις πως μόνος σου μπορείς να κάνεις τα πάντα. Δεν ισχύει --και θα καταλάβεις πως η συνεργασία είναι το ήμισυ της επιτυχίας.

32) Που άφησες το άγχος να σε κυριεύσει. Όπως τραγούδησε και ο Tom Petty:"Most things I worry about/ never happen anyway".

33) Tα άσκοπα δράματα. Κανείς δεν συμπαθεί τις drama queens...

34) Που ντράπηκες να κάνεις αυτό που σου 'ρχεται μπροστά σε κόσμο. Άρπαξε μικρόφωνα, χόρεψε, γέλα, δείξε το ταλέντο σου και πέρνα καλά χωρίς να σε νοιάζει τι θα πουνε οι γύρω σου.

35) Που δεν έδειξες ευγνωμοσύνη σε εκείνους που την άξιζαν.  Καθώς θα βλέπεις τη ζωή σου να τελειώνει, στο μυαλό σου θα στοιχειώνουν όλοι εκείνοι που αδίκησες, τα ευχαριστώ που δεν είπες και οι στιγμές αχαριστίας και αγνωμοσύνης που διέπραξες. Μη το αφήσεις να συμβεί. 

Πηγη: http://gr.news.yahoo.com/35-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CF%87%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%AF%CF%87%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-044155928.html

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Εκπληκτικό άρθρο

Ποια είναι τα οφέλη των ομαδικών αθλημάτων;

Τα πλεονεκτήματα της άσκησης και της φυσικής δραστηριότητας είναι γνωστά στους περισσότερους από εμάς και τα έχουμε συζητήσει εκτενώς σε προηγούμενο άρθρο. Ποια είναι όμως τα πλεονεκτήματα του ομαδικού αθλήματος και για ποιο λόγο οι ειδικοί συμβουλεύουν τους γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους προς αυτή την κατεύθυνση;

Οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που συμμετέχουν και ασχολούνται με ομαδικά αθλήματα, είναι συχνά πιο υγιή και πιο δυνατά σωματικά από τα συνομήλικα παιδιά που είναι λιγότερο φυσικά δραστήρια. Τα οφέλη όμως της ομαδικής άσκησης δεν περιορίζονται μόνο στη φυσική κατάσταση των παιδιών. Σύμφωνα με το συγγραφέα αθλητικής ψυχολογίας J. Taylor, τα ομαδικά αθλήματα έχουν βρεθεί να ενισχύουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου και να αυξάνουν την ευφυΐα των παιδιών. Επίσης τα αθλήματα καλλιεργούν την εμπιστοσύνη, αυξάνουν τη συγκέντρωση και διδάσκουν στα παιδιά το πώς να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Τα παιδιά ουσιαστικά διδάσκονται δεξιότητες ζωής όπως την υπομονή, την επιμονή, πώς να ανταποκρίνονται θετικά στις αποτυχίες και πώς να δουλεύουν σκληρά για να επιτύχουν ένα στόχο και ένα σκοπό."............

Όλο το άρθρο εδώ...

http://www.mpbalatsinos.gr/school/?p=17154

Οι ομορφιές του τόπου μου...


Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Στίβος μάχης πυροσβεστών

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ (ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟΠΥΡΑΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ)ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ (ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟΠΥΡΑΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ)ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ (ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟΠΥΡΑΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ)ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ (ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟΠΥΡΑΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ)Στην Πτολεμαΐδα και την Εορδαία βρίσκεται τις τελευταίες μέρες η πρώτη Πυροσβέστης η Υποπυραγός Τζουμέρκα Αλεξάνδρα που ήρθε για έναν μήνα απο τα Χάνια, και μόλις χθες είχε την πρώτη ημέρα των κοινών εκπαιδεύσεων με τους πυροσβέστες της ΠΥ Πτολεμαΐδας χρησιμοποιώντας

 για πρώτη φορά το Στίβο Εκπαίδευσης Πυροσβεστών Πτολεμαΐδας. Η εκπαιδευόμενη και εκπαιδεύτρια (ταυτόχρονα) αξιωματικός του Πυροσβεστικού σώματος έδειξε πρακτικές εκπαίδευσης στην "έρευνα και διάσωση" καθώς και στην αυτοδιάσωση.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ (ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟΠΥΡΑΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ)ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ (ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟΠΥΡΑΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ)Δυστυχώς ο χρόνος της παραμονής είναι πολύ μικρός όμως φαίνεται ότι γίνεται δειλά-δειλά μια αρχή και αυτό είναι το σημαντικό!


Πηγή: www.eordaia.org

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Βραβείο καινοτομίας στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Πτολεμαϊδας


Τιμητική διάκριση στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Πτολεμαϊδας και στον υπάλληλο της Γιάννη Τσουκαλίδη ο οποίος στη σοφίτα του κτιρίου όπου στεγάζεται η υπηρεσία του διαμόρφωσε ειδικό χώρο άσκησης και προσομοίωσης πραγματικών περιστατικών εξυπηρετώντας εκπαιδευτικούς λόγους απονέμεται στην διάρκεια εκδήλωσης στο πανελλαδικό κέντρο του

199 στον Χολαργό Αττικής.
Η βράβευση αυτή επιταχύνει τις διαδικασίες παραχώρησης έκτασης από τον Δήμο Εορδαίας για την ανάπτυξη ενός πρότυπου πάρκου εκπαίδευσης και την διαμόρφωση αθλητικής υποδομής (στίβος) για πυροσβέστες που θα προσομοιώνουν τα διάφορα συμβάντα.
Ήδη ο δήμος έδωσε προφορική διαβεβαίωση για την υλοποίηση του αιτήματος αυτού και την επόμενη εβδομάδα αναμένονται ουσιαστικότερες εξελίξεις.

ΠΗΓΗ:www.bloko.gr

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

13. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΝΟΜΟΣ

13. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΝΟΜΟΣ  http://www.historyreport.gr

Έκταση: 2.576 τ. χλμ. Κάτοικοι: 129.540 (2011: 113.070)
Ο νομός Καρδίτσας απλώνεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Θεσσαλίας. Συνορεύει βόρεια με το νομό Τρικάλων, ανατολικά με τους νομούς Λάρισας και Φθιώτιδας, νότια με τους νομούς Φθιώτιδας, Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας και δυτικά με τους νομούς Άρτας και Τρικάλων.
Είναι πεδινός στα 49% της επιφανείας του, ορεινός στα 42% και ημιορεινός στα 9%. Οι ορεινές και ημιορεινές περιοχές βρίσκονται κυρίως στα δυτικά του νομού, όπου υψώνονται οι προεκτάσεις της Πίνδου και των Αγράφων.
Η γενική απογραφή του 2001 έδειξε αύξηση του πληθυσμού σε σχέση με το 1991. Έφτασε τους 129.536 κατοίκους από τους 126.854. Ο πληθυσμός ασχολείται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη βιομηχανία, την παροχή υπηρεσιών. Η κατ’ εξοχήν καλλιέργεια του νομού είναι το βαμβάκι.
Ευρύτατο συγκοινωνιακό δίκτυο ενώνει τις πόλεις και τα χωριά. Εκτός από τις οδικές αρτηρίες, υπάρχει και σιδηροδρομική γραμμή που φτάνει μέχρι την Καλαμπάκα, περιοχή όπου δεσπόζουν οι βράχοι των Μετεώρων με τα ιστορικά μοναστήρια τους.
Ο νομός διασχίζεται από ποτάμια, που πηγάζουν από τα κατάφυτα βουνά. Ο ταξιδιώτης που αγαπά τη φύση και την αναζήτηση, μαγεύεται. Την προσοχή του τραβούν επίσης η αρχιτεκτονική των σπιτιών στα χωριά και τα μνημεία.
Εκτός από την πόλη της Καρδίτσας, που είναι πρωτεύουσα του νομού, άλλες σημαντικές πόλεις είναι το ορεινό Μουζάκι, ο πεδινός Παλαμάς και οι Σοφάδες.
Το Μουζάκι είναι εμπορικό και γεωργικό κέντρο της περιοχής Αργιθέας. Έχει 2.400 κατοίκους. Είναι χτισμένο στις υπώρειες του Ίταμου και πλάι στον χείμαρρο Πάμισο. Σπίτια παλιά δεν υπάρχουν καθώς το χωριό πυρπολήθηκε από τους Ιταλούς το 1943. Στα αξιοθέατα συγκαταλέγονται τα ερείπια των Αρχαίων Γομφών, μιας πόλης που κατέστρεψε ο Ιούλιος Καίσαρ, επειδή δεν του δήλωσε υποταγή.
Ο Παλαμάς έχει 6.000 κατοίκους. Η αρχαία μυθολογική παράδοση λέει ότι τον έχτισαν Τιτάνες. «Τιτάνια», λέγονται οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργανώνονται στην κωμόπολη.
Οι Σοφάδες βρίσκονται στη μέση του Θεσσαλικού Κάμπου και αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο και αγροτικό κέντρο της περιοχής.

                                           Η ιστορία του νομού Καρδίτσας

Η αρχαία Θεσσαλιώτιδα:
Τα ίχνη ενός τετράγωνου σπιτιού στο Τσαγκλί μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία τουλάχιστον από τα 6.000 χρόνια π.Χ. Με δυο εσωτερικές αντηρίδες (τοιχεία στήριξης) σε κάθε τοίχο, σε περίπου ίσες αποστάσεις μεταξύ τους. Με τέσσερις παχείς ξύλινους στύλους που πρέπει να χρησίμευαν για στήριξη ξύλινων μεσοτοιχιών και ίσως να υποβάσταζαν τη σκεπή. Από την περιοχή έχουν προκύψει και μερικά από τα πιο όμορφα πήλινα ειδώλια (αγαλματάκια), κάποια ζωγραφιστά.
Η κατοίκηση στον χώρο του νομού Καρδίτσας ήταν συνεχής ως τα ιστορικά χρόνια, οπότε απετέλεσε το κέντρο της πανάρχαιας Θεσσαλιώτιδας που, μαζί με τις περιοχές της Φθιώτιδας, της Εστιαιώτιδας και της Πελασγιώτιδας σχημάτιζαν την Θεσσαλική Τετράδα. Τότε, περιλάμβανε και τμήματα των περιοχών Φαρσάλων και Ευρυτανίας, με σπουδαιότερες πόλεις τον Φάρσαλο και την Άρνη των Βοιωτών, μετέπειτα Κιέριο ή Πιέριο των Θεσσαλών, σήμερα Πύργο Ματαράγκα στην περιοχή όπου οι Σοφάδες. Την Θεσσαλιώτιδα διέρρεαν οι ποταμοί Πάμισος και Ενιπέας, στις όχθες του οποίου ξημεροβραδιαζόταν η Τυρώ, ώσπου την ξεγέλασε ο Ποσειδώνας και γεννήθηκαν ο Νηλέας και ο Πελίας.
Στην περιοχή των Φαρσάλων, δόθηκε στα 48 π.Χ. η καθοριστική μάχη, κατά την οποία ο Ιούλιος Καίσαρ νίκησε τον Πομπήιο.
Στους χριστιανικούς χρόνους, η Θεσσαλιώτιδα ήταν έδρα της μητρόπολης Φαναριοφαρσάλων που διασπάστηκε το 1899, όταν τα Φάρσαλα πέρασαν στη δικαιοδοσία της μητρόπολης Λάρισας και το Φανάρι, μαζί με τμήματα της Λάρισας και των επισκοπών Θαυμακού και Γαρδικίου που καταργήθηκαν, σχημάτισε την επισκοπή Φαναρίου και Θεσσαλιώτιδος, με έδρα την Καρδίτσα. Στα 1921, η επισκοπή αναβαθμίστηκε σε μητρόπολη στην οποία συμπεριελήφθησαν πάλι τα Φάρσαλα (Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων).

Τα χωριά της Αργιθέας:
Τα είκοσι χωριά της Αργιθέας βρίσκονται σκαρφαλωμένα στα θεσσαλικά Άγραφα. Άλλα νέα, πολλά παλιά, όλα με τη μικρή ή μεγάλη ιστορία τους. Ως τα 1930, το Καταφύλλι ονομαζόταν Σελιπιανά: Είχε πάρει το όνομα του βασιλιά Σέλιπου που αναφέρει ο Τίτος Λίβιος (59 π.Χ. – 17 μ.Χ.). Ίχνη αρχαίου τείχους και σπιτιών μαρτυρούν την εκεί αρχαία κατοίκηση. Στη θέση Ελληνικά, κιβωτιόσχημοι τάφοι του Β’ π.Χ. αιώνα με κτερίσματα, κοσμήματα και αγγεία σηματοδοτούν την εκεί ύπαρξη αρχαίου οικισμού.
Στο Ανθηρό, υπάρχουν τα μοναστήρια της Κοίμησης της Θεοτόκου (με τοιχογραφίες του ΙΖ’ και του ΙΗ’ αιώνα) και της Γέννησης της Θεοτόκου (με τοιχογραφίες στον ναό της Παναγίας που κτίστηκε το 1663 και με δυο παρεκκλήσια, του 1784 και του 1797).
Το χωριό Πετρίλο δεν γνώρισε τουρκική κατοχή. Αποτέλεσμα ήταν να αριθμεί 8.000 κατοίκους στα χρόνια της τουρκοκρατίας και να διαθέτει 32 εκκλησιές (σήμερα, σώζονται οι δώδεκα). Εκεί, το καλοκαίρι του 1944, μεταφέρθηκε από τη Βίνανη, η έδρα της κυβέρνησης του βουνού (με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Σβώλο, πρόεδρο του σοσιαλιστικού κόμματος, ΕΛΔ). Σώζεται το σχολείο που χρησιμοποιήθηκε ως «κυβερνητικά γραφεία».
Στα Κουμπουριανά, υπάρχει το ιστορικό Μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου (μονή Σπηλιάς), έδρα συσκέψεων του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Το Δεκαπενταύγουστο, εξακολουθεί και γίνεται εκεί μεγάλο πανηγύρι με προσέλευση κόσμου από τη Θεσσαλία αλλά και από την Ήπειρο.

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης:
Γεννημένος στο χωριό Μαυρομμάτι Καρδίτσας, στα 1782, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν νόθος γιος του Δημήτρη Ίσκου, αρματολού στον Βάλτο της Αιτωλοακαρνανίας. Η μητέρα του, της οικογένειας Διμισκή, όταν πέθανε ο άνδρας της, Ιωάννης Μαυροματιώτης, έγινε μοναχή αλλά ερωτεύτηκε τον Ίσκο κι από τη σχέση τους γεννήθηκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο «γιος της καλογριάς» όπως τον αποκαλούσαν.
Νεαρός ακόμα, έγινε αρματολός στα Άγραφα και διακρίθηκε για την τόλμη και την εξυπνάδα του. Ο Αλή πασάς τον κάλεσε στην αυλή του και πολλές φορές του ανέθεσε σημαντικές αποστολές. Η επανάσταση τον βρήκε καπετάνιο στ’ Άγραφα. Είχε πέσει στη δυσμένεια του πολιτικού ηγέτη στη Δυτική Στερεά Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και κρατούσε το πόστο του προσποιούμενος υποταγή στους Τούρκους, που, με τη σειρά τους, έκαναν πως τον πίστευαν. Η συμφωνία έλεγε πως Τούρκος δε θα πατούσε στο αρματολίκι του.
Νοέμβριο του 1822 αποφάσισαν για πρώτη φορά οι πασάδες Ομέρ Βρυώνης και Μεχμέτ Ρεσίτ Κιουταχής να πάρουν το Μεσολόγγι. Δεν μπόρεσαν. Η τελική τους επίθεση έγινε ανήμερα Χριστούγεννα, καθώς πίστευαν ότι θα πιάσουν τους Έλληνες στον ύπνο. Λάθεψαν. Οι πολιορκημένοι τους περίμεναν και τους τσάκισαν.
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1822, οι Τούρκοι έλυσαν την πολιορκία κι αποσύρθηκαν στο Αγρίνιο έχοντας ξεμείνει από τροφές και πολεμοφόδια. Ο φουσκωμένος Αχελώος τους εμπόδιζε να περάσουν στην Ήπειρο. Έστειλαν ένα σώμα από 3.000 Τουρκαλβανούς να σκαρφαλώσουν στα Άγραφα για να πάνε στην Πρέβεζα για προμήθειες.
Όταν ο Καραϊσκάκης έμαθε πως οι Τουρκαλβανοί ανέβαιναν στα Άγραφα, παρέταξε τους δικούς του μπροστά σε μια σπηλιά, στην περιοχή Σοβολάκο, στη θέση Κορομηλιά, κοντά στον Αϊ Βλάση. Οι Τουρκαλβανοί του ζήτησαν να περάσουν. Ο Καραϊσκάκης αρνήθηκε. Τους είπε ότι παραβιάζουν τη συμφωνία και άρα έπρεπε να τους θεωρεί ληστές. Οι Τουρκαλβανοί έκαναν γιουρούσι κι έσπασαν τις άκρες των Ελλήνων, που υποχώρησαν στη σπηλιά. Η ελληνική αντεπίθεση τους έριξε πίσω.
Το αδιέξοδο λύθηκε με όλους τους κανόνες εκείνου του καιρού που προέβλεπαν μονομαχία των αρχηγών. Ο Καραϊσκάκης δε δυσκολεύτηκε να σκοτώσει τον αντίπαλό του, Ισμαήλ Χατζημπέη. Και οι αρματολοί του ξέκαναν άλλους διακόσιους που θέλησαν να παρασπονδήσουν. Οι υπόλοιποι γύρισαν στο Αγρίνιο. Ήταν 15 Ιανουαρίου του 1823 και, για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, ήταν η πρώτη μάχη που έδωσε «για την επανάσταση».
Οι Τουρκαλβανοί πέρασαν τον Αχελώο, στις 28 Ιανουαρίου, χάνοντας 500 άντρες που πνίγηκαν στα φουσκωμένα νερά. Την άνοιξη, ο Καραϊσκάκης αρνήθηκε να προσκυνήσει. Το καλοκαίρι, έγινε στρατηγός της επανάστασης. Σκοτώθηκε υπερασπίζοντας την Αθήνα στις 23 Απριλίου 1827.

(Έθνος της Κυριακής, 2001 – 2002) (τελευταία επεξεργασία, 9.4.2010)

I. Καρδίτσα (πόλη)

I. Καρδίτσα (πόλη)
http://www.historyreport.gr

Με 30.500 κατοίκους, η πόλη της Καρδίτσας (ο δήμος Καρδίτσας το 2011: 56.460) είναι σχετικά νέα αλλά διαθέτει έντονο τοπικό χρώμα. Στα παλιά κτίρια της μεγάλης κεντρικής πλατείας, την προσοχή του επισκέπτη  τραβούν οι στοές που υπάρχουν στην πρόσοψή τους. Καταπράσινο είναι και το πάρκο, το Παυσίλυπο. Η Καρδίτσα είναι πόλη εμπορική και γεωργική. Εκεί συγκεντρώνονται τα προϊόντα του κάμπου, το βαμβάκι, ο καπνός, το σιτάρι, τα κτηνοτροφικά.
Ο μητροπολιτικός ναός της Καρδίτσας, με τις αγιογραφίες του τοπικού ζωγράφου Δημήτρη Γιολδάση, είναι αφιερωμένος στον Άγιο Κωνσταντίνο. Όμως, ο τοπικός Άγιος είναι ο νεομάρτυρας Σεραφείμ, που μαρτύρησε στην κωμόπολη Φανάρι το 1610. Τον σούβλισαν οι Τούρκοι κατά την επανάσταση του Διονυσίου Σκυλοσόφου. Η μνήμη του τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου και την Κυριακή των Μυροφόρων.
Σε απόσταση 18 χλμ. από την πόλη της Καρδίτσας, βρίσκεται η Μονή της Κορώνας (υψόμετρο 1.150). Υπάρχουν αγιογραφίες που χρονολογούνται το 1587, σύμφωνα με εκεί επιγραφή. Τα χρόνια της τουρκοκρατίας υπήρξε πνευματικό κέντρο των Αγραφιωτών και είχε προσφορά στον απελευθερωτικό αγώνα. Κράτησε την παράδοση και τα χρόνια της ναζιστικής κατοχής, οπότε οι Γερμανοί επιχείρησαν να το πυρπολήσουν.
Τηλέφωνα: Αστυνομία 244.10.21 534. Δήμος 244.10.71.520. ΟΤΕ 244.10.71 099. Ταξί 244.10.23.939, 244.10.21.740. Ραδιοταξί 244.10.73.001 – 3. Νοσοκομείο 244.10.40.811 - 9.

                                            Η ιστορία της πόλης Καρδίτσας

Η δημιουργία της Καρδίτσας:
Για αιώνες, η Καρδίτσα (Καρδίτζα την έλεγαν) ήταν ένα άσημο χωριό. Πρωτακούστηκε τον ΙΕ’ μ.Χ. αιώνα και τον καιρό της επανάστασης (1821) την κατέτασσαν στα κονιαροχώρια (ο Πουκβίλ την αναφέρει ως «πρωτεύουσα των αρχαίων τούτων φυλών του Ικονίου»). Η άνθιση του εμπορίου στα μετεπαναστατικά χρόνια και το Τανζιμάτ της έδωσαν ώθηση.
Ο σουλτάνος Σελίμ Γ’ (1761 – 1808) είχε αποπειραθεί να φέρει μεταρρυθμίσεις στην Οθωμανική αυτοκρατορία και να καταργήσει τους γενίτσαρους, αντικαθιστώντας τους με τακτικό στρατό. Τον δολοφόνησαν σε κάποια εξέγερση. Ο διάδοχός του, Μαχμούτ Β’ (1808 – 1839), προχώρησε πιο προσεκτικά, περιόρισε τις εξουσίες των τοπικών πασάδων, διέλυσε τα σώματα των γενιτσάρων, κυνήγησε άγρια τους διάφορους φανατικούς (μπεκτασίδες και δερβίσηδες), υπέταξε τους ουλεμάδες και ενίσχυσε την κεντρική εξουσία. Οι μεταρρυθμίσεις του μοναδικό σκοπό είχαν την ενίσχυση της θέσης του θρόνου απέναντι στους διάφορους αμφισβητίες αλλά ωφέλησαν και την επικράτεια. Ονομάστηκαν «Τανζιμάτ». Ο τακτικός στρατός που αντικατέστησε τα σώματα των ατάκτων είχε τα χάλια του αλλά ήταν και πιο μαζεμένος στις «ειρηνικές εκδηλώσεις» του. Έπειτα, ήρθαν το Χάτι Χουμαγιούμ (εγγυήσεις για τους υπηκόους) και η κατάργηση της δουλοπαροικίας.
Οι επαρχίες μπόρεσαν να ανασάνουν. Ανάμεσά τους και ο κάμπος της Καρδίτσας. Από τα χρόνια της επανάστασης, οι πολλοί Τούρκοι είχαν φύγει από την Καρδίτζα καθώς τους είχε δεόντως περιποιηθεί ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Δεν μπορούσαν όμως να εγκατασταθούν νέες ελληνικές οικογένειες, επειδή η περιοχή λογιζόταν παραμεθόρια (με την Ελλάδα) οπότε για την Οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχε κίνδυνος κάποια στιγμή να ξεσηκωθούν (όπως και έγινε άλλωστε) και να βοηθηθούν από τους Έλληνες των ελεύθερων περιοχών.

Μετανάστης με φιρμάνι:
Η Καρδίτσα όμως βρισκόταν πάνω στον εμπορικό δρόμο Βόλου – Τρικάλων – Ιωαννίνων και επιφύλασσε λαμπρό μέλλον σε όποιον είχε μάτια να δει. Ο πρώτος που κατάφερε να πάρει άδεια εγκατάστασης εκεί ήταν ο Ηπειρώτης Αναγνώστης Λάππας που εξασφάλισε και ειδικό γι’ αυτήν φιρμάνι. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Καρδίτσα γύρω στα 1845. Και είχε ανοίξει τον δρόμο καθώς ακολούθησαν πλήθος άλλοι: Καραγκούνηδες, Αργιθεάτες, Ασπροποταμίτες αλλά και Βλάχοι από το Μέτσοβο που έστησαν δική τους συνοικία (Βλαχομαχαλά). Οι γυναίκες των Βλάχων ύφαιναν σαμαροσκούτια και βελέντζες, οι άντρες κατασκεύαζαν σαμάρια και μαχαίρια ή ήταν «κερατζήδες» (αγωγιάτες). Εγκαταστάθηκαν και αγιογράφοι από τη Σαμαρίνα, ενώ ο πολύς κόσμος ασχολιόταν με τις καλλιέργειες ή ήταν τεχνίτες και έμποροι. Στα 1856, εγκαινιάστηκε ο ναός Κωνσταντίνου και Ελένης, εκκλησάκι τότε.
Η Καρδίτσα καθυστερούσε να αναπτυχθεί οικιστικά, επειδή οι όποιοι Τούρκοι απέμεναν δεν επέτρεπαν στους χριστιανούς να κτίσουν για να νοικιάζουν πανάκριβα τις ερειπωμένες ιδιοκτησίες τους. Απαγορευόταν το κτίσιμο σχολείων, σπιτιών και μαγαζιών. Ο Σερασκέρ πασάς κατάργησε τις απαγορεύσεις. Στα 1880, παραμονές της προσάρτησης στην Ελλάδα, μετρήθηκαν ακριβώς 5.000 κάτοικοι (2.615 χριστιανοί και 2.385 μωαμεθανοί).

Η πρώτη ελεύθερη πόλη:
Στα κατοπινά χρόνια, η πόλη ακολούθησε την τύχη της Θεσσαλίας. Στα 1854, βρέθηκε στο κέντρο των εξελίξεων της τότε επανάστασης των Θεσσαλών. Ελευθερώθηκε το 1881 με τη συνθήκη του Βερολίνου. Στη γερμανοϊταλική κατοχή, βρισκόταν κάτω από τη διοίκηση των Ιταλών. Στα γύρω βουνά, είχε φουντώσει το αντάρτικο του ΕΛΑΣ. Η παρουσία του ήταν απειλητική. Στις 11 Μαρτίου του 1943, οι Ιταλοί προτίμησαν να τα μαζέψουν και να φύγουν στα Τρίκαλα. Την επομένη, οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ μπήκαν στη πόλη με σχηματισμό και βήμα παρέλασης, μέσα σε ξέσπασμα ενθουσιασμού των κατοίκων. Η πόλη της Καρδίτσας ανακηρύχθηκε η πρώτη ελεύθερη της σκλαβωμένης Ευρώπης.
Τον επόμενο Οκτώβριο, εμφανίστηκαν οι Γερμανοί και την ξαναπήραν. Στον κάμπο, δόθηκε η μάχη της σοδειάς. Την πήρε ο ΕΛΑΣ. Οι Γερμανοί έμειναν εκεί ένα χρόνο. Τον Οκτώβριο του 1944, αποχώρησαν από την Ελλάδα.
Τη νύχτα, 11 προς 12 Δεκεμβρίου του 1948, εκδηλώθηκε επίθεση του Δημοκρατικού Στρατού με αντικειμενικό σκοπό την άλωση της πρωτεύουσας του νομού. Η τότε κυβερνητική πλευρά ανέβασε τη δύναμη των επιτιθέμενων σε 3.000 άνδρες της 1ης και 2ης μεραρχίας των κομμουνιστών, με επικεφαλής τον Κ. Καραγιώργη. Την Καρδίτσα υπεράσπιζαν φρουρά 600 ανδρών με πυροβολικό και λόχος της χωροφυλακής.
Το πρωί, η πόλη είχε πέσει. Το απόγευμα, έφτασαν από τη Λάρισα δυνάμεις του Β’ Σώματος στρατού. Ακολούθησαν σφοδρές οδομαχίες που κράτησαν ως το απόγευμα της επόμενης ημέρας (13 Δεκεμβρίου). Οι άνδρες του Δημοκρατικού Στρατού αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της κυβερνητικής πλευράς, στο πεδίο της μάχης σκοτώθηκαν 19 και τραυματίστηκαν 85, ενώ οι απώλειες των κομμουνιστών υπολογίστηκαν σε διακόσιους νεκρούς και τραυματίες. Πάντα κατά την κυβερνητική ανακοίνωση, σκοτώθηκαν πενήντα άμαχοι και αιχμαλωτίστηκαν ως όμηροι πεντακόσιοι.

(Έθνος της Κυριακής, 2001 – 2002) (τελευταία επεξεργασία, 9.4.2010) 

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ζεϊμπέκικο - Βικιπαίδεια

Ζεϊμπέκικο - Βικιπαίδεια
Το ζεϊμπέκικο ή ζεϊμπέκικος, είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός με αρχαιοελληνικές ρίζες.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για κατεξοχήν αρχαίο Ελληνικό - Θρακικό χορό που τον μετέφεραν στην Ασία οι αρχαίοι Αργείοι-Θράκες, όταν ίδρυσαν αποικία στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας. Η Λέξη είναι σύνθετη και σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, προέρχεται από το Ζεί Ζεύς και το Μπέκ μπέκος που σημαίνει ψωμί, κατά τον Ηρόδοτο,[1] δηλαδή τον αρχαίο λαό που κατά τους αρχαίους χρόνους υμνούσε το Δία και χορεύοντας, προσευχόταν για γήινη γονιμότητα και ψωμί. Άλλη μία εκδοχή, είναι πως προέρχεται από τους ίδιους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, που ονομαζόταν και ζεϊμπέκοι ή αλλιώς ζεϊμπέκηδες[2].
Ο ζεϊμπέκικος ως αρχαίος ελληνικός χορός είναι κυρίως αντρικός γι αυτό και ορισμένες φορές αποκαλείται εξαιτίας των χορευτικών του κινήσεων από άνδρες, ως "χορός του αετού",[3] διότι μιμούνται τον αετό, το ιερό πουλί του Δία.[4]Ο ρυθμός ακολουθεί το βυζαντινό μέτρο που είναι στα 9/8, ενώ η συνηθισμένη ρυθμική του διάταξη είναι: 2/4+2/4+2/4+3/4 ή 4/4+2/4+3/4. Ο χαρακτήρας του χορού, εκπέμπει συναισθήματα μοναξιάς, θλίψης, νοσταλγίας, ψυχικού βασανισμού και μελαγχολίας, ενώ ο χορευτής κοιτάζει αγέλαστος τη γη.
Αντιπροσωπευτικότερο ζεϊμπέκικο σήμερα θεωρείται το "ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας".

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Μεγάλα έργα εις τους αιώνας των αιώνων!





http://www.hellasgr.net/Akropolis%209.6.1957a.JPG
Ακρόπολις 9.6.1957
Έτσι άρχισαν όλα. Η εκστρατεία της καλής εφημερίδας ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα. Μετά από πενήντα πέντε συναπτά έτη η μηχανοργάνωση και τα "κομπιούτερ" έλυσαν το πρόβλημα κι έτσι οι πολίτες δεν παθαίνουν πλέον "έλκος στομάχου" (γιατί έχουν ανακαλυφθεί στο μεταξύ ένα σωρό άλλες παθήσεις πιο πιασάρικες και ιατρικώς πιο προσοδοφόρες).
http://www.hellasgr.net/Embros%2025.1.1953.JPG
Εμπρός 25.1.1953
Κι επειδή δεν υπήρχε άλλη λύσις, όπερ και εγένετο. Το ΕΣΥ ήρθε αργότερα μεν, αλλά μέχρι κι ο Ομπάμα το ζήλεψε και μας αντιγράφει πλέον ασύστολα.
http://www.hellasgr.net/Athinaiki%2010.7.1965.JPG
Αθηναϊκή 10.7.1965
Μέχρι δηλαδή το 1968 το μετρό θα ήταν έτοιμο, αν μετράμε καλά. Ας δούμε τι έγινε το 1968.
http://www.hellasgr.net/Eleftheros%20Kosmos%2022.12.1968b.JPG
Ελεύθερος Κόσμος 22.12.1968
http://www.hellasgr.net/Apogevmatini%206.1.1970.JPG
Απογευματινή 6.1.1970
http://www.hellasgr.net/Akropolis%202.9.1972.JPG
Ακρόπολις 2.9.1972

http://www.hellasgr.net/Apogevmatini%208.5.1973.JPG
Απογευματινή 8.5.1973

http://www.hellasgr.net/Akropolis%2029.3.1975.JPG
Ακρόπολις 29.3.1975
http://www.hellasgr.net/Vradyni%2014.8.1976.JPG
Βραδυνή 14.8.1976

http://www.hellasgr.net/Vradyni%204.12.1979.JPG.
Βραδυνή 4.12.1979
Εντάξει ντε, πέρασαν μερικά χρονάκια παραπάνω, αλλά σημασία έχει ότι έγινε το Μετρό. Έτσι δεν είναι; Κάτι σταθμούληδες έχουνε μείνει ακόμα, δηλαδή έτοιμοι είναι, αλλά δεν τους ανοίγουν γιατί το όνομα Siemens είναι κακιά λέξη...
http://www.hellasgr.net/Apogevmatini%2026.8.1968.JPGhttp://www.hellasgr.net/Apogevmatini%2011.4.1973.JPG
Απογευματινή 26.8.1968 & 11.4.1973 αντίστοιχα.
http://www.hellasgr.net/Apogevmatini%2024.4.1969.JPG
Απογευματινή 24.4.1969

http://www.hellasgr.net/Akropolis%2015.5.1973.JPG
Ακρόπολις 15.5.1973. Ναι καλέ, η Αττική Οδός είναι. Θα αρχίσει λέει να κατασκευάζεται το 1974...

http://www.hellasgr.net/Vradyni%2018.2.1965.JPG
Βραδυνή 18.2.1965. Δεν θα το χαλάσουμε τώρα για το αν είναι γέφυρα ή σήραγγα. Σημασία έχει το "συντόμως"
http://www.hellasgr.net/Apogevmatini%203.12.1974.JPGhttp://www.hellasgr.net/Vradyni%2026.6.1979.JPG
Απογευματινή 3.12.1974 & Βραδυνή 26.6.1979
http://www.hellasgr.net/Akropolis%2012.7.1978.JPG
Ακρόπολις 12.7.1978. Αφού το εδήλωσεν ο πρωθυπουργός...
http://www.hellasgr.net/Apogevmatini%2028.6.1969.JPG
Απογευματινή 28.6.1969. Ουδέν σχόλιον.
http://www.hellasgr.net/Ethnos%206.5.1955a.jpghttp://www.hellasgr.net/Akropolis%2017.6.1976.JPG
Έθνος 6.5.1955 & Ακρόπολις 17.6.1976. Μέσα σε μια εικοασετία, ένα μεγαλόπνοο έργο επερατώθη.
http://www.hellasgr.net/Akropolis%2018.7.1947.JPG
Ακρόπολις 18.7.1947. Ναι, έχουν περάσει εξήντα πέντε χρόνια. Αλλά αυτοί οι κερατάδες οι Φράγκοι (ουστ!) δεν μας δίνουν συμπληρωματική βοήθεια και πρέπει να διαπραγματευόμαστε αυτές τις ρημάδες τις "δόσεις"...
Ύστερα από όλα αυτά τα μεγαλειώδη γιατί αγανακτείτε; Γιατί διαμαρτύρεστε; Γιατί νιώθετε ανασφάλεια για το μέλλον; Μήπως είστε λιγουλάκι αχάριστοι; Για σκεφτείτε το λίγο.
Ίσως παρηγορηθείτε με τη σκέψη ότι ακόμα και πριν από μισό αιώνα plus υπήρχαν αντίστοιχοι ανικανοποίητοι και "αγανακτισμένοι" σαν και σας, που ξεσηκώνονταν από τους οργίλους κήνσορες των (τότε) ΜΜΕ
http://www.hellasgr.net/Ethnos%208.7.1952.jpg
Έθνος 8.7.1952
Το "αργά" βέβαια είναι κάτι σχετικό. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών που διάβασαν το ανωτέρω δημοσίευμα στο Έθνος του 1952 είναι σήμερα στα θυμαράκια. Είτε έχοντας αντιδράσει, είτε όχι.
Εις το επανιδείν.
Θανάσης Βέμπος

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

In the mind of Harry Klynn: Aυτός είναι ο πιό φτωχός και πιο έντιμος πρόεδρος χώρας στον πλανήτη! Υποκλινόμαστε όλοι!

Aυτός είναι ο πιό φτωχός και πιο έντιμος πρόεδρος χώρας στον πλανήτη! Υποκλινόμαστε όλοι!

Aυτός είναι ο πιό φτωχός και πιο έντιμος πρόεδρος χώρας στον πλανήτη! Υποκλινόμαστε όλοι!

Ο κύριος που βλέπετε στην φωτογραφία με το φτηνό ζακετάκι είναι ο Χοσέ Μουχίκα, πρόεδρος της Ουρουγουάης και πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος στα χρόνια της δικτατορίας!

Ο κ. Μουχίκα οδηγεί ένα παλιό Volkswagen, αξίας μόλις, 1.945δολαρίων και αποτελεί τη μοναδική «πολυτέλεια» που έχει επιτρέψει στον εαυτό του.

Ο 77χρονος πολιτικός, που δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό αλλά ούτε και χρέη, απέκτησε πριν από λίγες ημέρες ακόμα έναν τίτλο τιμής, αυτόν του πιο φτωχού προέδρου στον κόσμο!

Το παρατσούκλι βγήκε μετά την αποκάλυψη ότι εάν και ο μηνιαίος μισθός του είναι 12.500 δολάρια εκείνος κρατάει μόνον 1.250 δολάρια για τα έξοδά του και το υπόλοιπο ποσό, το 90%, το επιστρέφει στο κράτος προκείμενου να ενισχυθούν τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.

Όπως ο ίδιος είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «El Mundo», με τα 1.250 δολάρια το μήνα μπορεί να τα βγάλει πέρα. Και μπορεί γιατί οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα.

Αυτή η είδηση που κάνει τις τελευταίες ημέρες τον γύρο του κόσμου, δεν θα μπορούσε να μην μας βάλει σε σκέψεις σε σχέση με το πόσο τελικά, υπηρετούν τον λαό οι δικοί μας πολιτικοί.


ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΛΑΪΣΜΑ

TROKTIKO: Οι προδότες κατά Θουκυδίδη

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Το άρθρο 162 του Ποινικού Κώδικα με τίτλο “Εξαπάτηση Εκλογέων” αναφέρει επ΄ ακριβώς τα εξής: «Όποιος με ψευδείς ειδήσεις ή συκοφαντικές διαδόσεις που...



ανάγονται στο πρόσωπο κάποιου υποψηφίου ή με άλλο τρόπο εξαπατά εκλογέα είτε για να μην ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, είτε για να μεταβάλλει το εκλογικό του φρόνημα σε κάποια από τις εκλογές που αναφέρονται στο άρθρο 161 τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και με χρηματική ποινή».

Το παραπάνω άρθρο του Ποινικού Κώδικα, έδωσε την αφορμή στον πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου κ. Β. Κόκκινο να γράψει άρθρο στην εφημερίδα “Αξία” στις αρχές του Οκτωβρίου 2011, με τίτλο “Η εξαπάτηση του λαού είναι τιμωρητέα”. Στο συγκεκριμένο άρθρο στον πρόλογό του αναφέρει o κ. Κόκκινος, όσα προβλέπει το άρθρο 162 και συνεχίζει: «Ο Πρωθυπουργός μας (Γεώργιος Παπανδρέου) υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό προεκλογικώς, κατά την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2009, ότι υπάρχουν χρήματα και θα δώσει αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ανώτερες του πληθωρισμού». Στη συνέχεια του άρθρου αναφέρεται μια σειρά αποφάσεων του τότε Πρωθυπουργού, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα είχε υποσχεθεί πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 και εν τη πράξη στοιχειοθετούν το αδίκημα που ρητά αναφέρεται στο άρθρο 162 του Ποινικού Κώδικα, σημειώνοντας ιδιαιτέρως: «Θα έπρεπε, επομένως, σύμφωνα με το Σύνταγμα, τριάντα (30) βουλευτές της αντιπολιτεύσεως, αντί να φλυαρούν ασκόπως προς παραμυθίαν του πενομένου ελληνικού λαού, να ζητήσουν με έγγραφό τους την άσκηση της νομίμου ποινικής διώξεως κατά του υπαιτίου».

http://greeknation.blogspot.gr/2011/10/162.html

Δυστυχώς, σ΄αυτή τη χώρα, η ατιμωρησία δημιουργεί πάντα κακά προηγούμενα για όλους τους μελλοντικούς Πρωθυπουργούς, οι οποίοι προεκλογικά «παραμυθιάζουν» με ασύστολα και ανεφάρμοστα ψεύδη τον Ελληνικό λαό, σε μια προσπάθεια υφαρπαγής της ψήφου του. Βεβαίως, την τακτική αυτή δεν ήταν δυνατόν να αποφύγει και ο νυν Πρωθυπουργός της πατρίδας μας, ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Κατά το παρελθόν σε άρθρα μου, όπως «ο σύγχρονος Μαυρογιαλούρος», http://www.apostoloupanos.gr/index.php/articles/260-o-syhronos-mavrogialouros

πολλές φορές επεσήμανα ανεφάρμοστα ψεύδη που απηύθυνε στους Έλληνες ψηφοφόρους ο κ. Σαμαράς, προκειμένου να εκλεγεί Πρωθυπουργός. Σήμερα, λοιπόν, θα σας παραθέσω επιπλέον, τις «18 προτάσεις της ΝΔ για την οικονομία», όπως τις εξήγγειλε ο κ. Σαμαράς, δυο εβδομάδες πριν από τις τελευταίες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012, από του βήματος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ). Και δεν είναι τυχαίο το χρονικό διάστημα που επέλεξε για να ανακοινώσει το νέο πακτωλό ψεμάτων του προς τον Ελληνικό λαό. Ήταν αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, όταν το κόμμα του κατέγραψε τα χαμηλότερα εκλογικά αποτελέσματα (18,85% επί του εκλογικού σώματος) από ιδρύσεως της ΝΔ. Έτσι, εκτός της κατατρομοκράτησης του λαού, μέσω του διλλήματος, για την παραμονή της χώρας ή όχι στην ευρωζώνη και στο ευρώ, έπρεπε να εξαγγείλει και νέες ανεφάρμοστες υποσχέσεις, του τύπου «λεφτά υπάρχουν», προκειμένου να αυξήσει τα ποσοστά του κόμματός του. Θα θυμηθούμε, λοιπόν, τις υποσχέσεις του, και θα συμφωνήσουμε πιστεύω, πως αυτές οι υποσχέσεις, στο σύνολό τους έμειναν ανεκπλήρωτες παρ΄ ότι η Κυβέρνηση Σαμαρά διάγει τον τέταρτο μήνα ύπαρξής της: «1) Αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων, των πολυτεχνικών επιδομάτων, καθώς και των εποχικών επιδομάτων στα επίπεδα που ήταν το 2009. Επίσης, αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν οι ομολογιούχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία. 2) Επέκταση του επιδόματος ανεργίας κατά ένα χρόνο ακόμα, στα δύο χρόνια. 3) Έκτακτο επίδομα ανεργίας και για μη μισθωτούς. 4) Να ρυθμιστούν οι αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις των επομένων μηνών. 5) Να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. 6) Μόλις σταθεροποιηθεί η κατάσταση των εσόδων, σταδιακή άνοδος του αφορολόγητου ορίου από τις 5.000 σήμερα στις 8.000. 7) Αντικατάσταση του χαρατσιού από νέο διευρυμένο ΕΤΑΚ, υποφερτό για όλους. 8) Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών. 9) Η περικοπή 11,7 δισεκατομμυρίων δημοσίων δαπανών για 2012-13 να επεκταθεί για δύο ακόμα χρόνια, ως το 2016 τουλάχιστον. 10) Το πλεονάζον προσωπικό από οργανισμούς του δημοσίου να μην απολύεται, αλλά να μπαίνει σε ειδικό καθεστώς για τρία χρόνια τουλάχιστον. 11) Μέτρα για τους δανειολήπτες. 12) Αναστολή των συνεπειών εγγραφής στον Τειρεσία για όσους γράφτηκαν την τελευταία διετία. 13) Εξασφάλιση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και ειδικότερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 14) Εφαρμογή του αναγκαίου και δίκαιου συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο, που θα απελευθερώσει και ρευστότητα για την αγορά. 15) Άμεσες νομοθετικές πρωτοβουλίες για την αποδέσμευση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. 16) Προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και πέρα από τις προβλέψεις της δανειακής σύμβασης. 17) Αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας του πολίτη με ανακοπή της λαθρομετανάστευσης. 18) Επίσπευση της ανακήρυξης της ΑΟΖ».

Για όλα τα παραπάνω, θα επικαλεσθώ τον αρχαίο Έλληνα στρατηγό και ιστορικό, Θουκυδίδη (460-398 π.Χ) ο οποίος είχε πει: «Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει…»

Παράλληλα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και τα παρακάτω:

O κ. Σαμαράς, από το Ζάππειο Μέγαρο διατύπωνε και εξακολουθεί να διατυπώνει πως έχει δεσμευτεί για έλεγχο των «πόθεν έσχες», όλων των προσώπων που διετέλεσαν σε κυβερνητικές θέσεις από το 1974 και μετά. Πιο συγκεκριμένα είχε πει: «Το πόθεν έσχες υπουργών και βουλευτών θα ελέγχεται συνταγματικά από ειδικό σώμα. Αυτά που προτείνω συνιστούν αληθινή ανατροπή! Επανάσταση! Όχι βίαιη, αλλά αληθινή επανάσταση. Δεν θέλω να συγκυβερνήσω με το χθες (όπου εννοούσε το ΠΑΣΟΚ). Θέλω η πατρίδα μας να φύγει μπροστά. Στο αύριο»!

Πραγματικά, συμφωνώ με τις αγαθές προθέσεις του κ. Πρωθυπουργού, να ζητά δηλαδή, επιτακτικά τη διενέργεια ελέγχου για το «πόθεν έσχες», όλων των προσώπων που διετέλεσαν σε κυβερνητικές θέσεις από το 1974 και μετά, αλλά θα του θυμίσω πως «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται». Έτσι, θα του προτείνω, ο έλεγχος του «πόθεν έσχες», να ξεκινήσει από όλους εκείνους τους πολιτικούς που στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, προέβησαν στην ίδρυση πολιτικού κόμματος, προκειμένου να αποδειχτεί ο τρόπος ίδρυσης των κομμάτων αυτών, η χρηματοδότηση και η λειτουργία των. Και αναφέρομαι στον κ. Στεφανόπουλο (Δημοκρατική Ανανέωση), στον κ. Αβραμόπουλο (Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών), στον κ. Τσοβόλα (Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα), στον κ. Μάνο (Ταύροι και στη συνέχεια Δράση), στον κ. Καρατζαφέρη (Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός), στην κ. Μπακογιάννη (Δημοκρατική Συμμαχία) και βεβαίως, στον ίδιο τον κ. Σαμαρά (Πολιτική Άνοιξη). Κατ΄ αυτόν τον τρόπο θα αποδειχτεί, ποιο μικρό κόμμα χρηματίστηκε από την πολυεθνική γερμανική εταιρεία Siemens, σύμφωνα με την κατάθεση του κ. Χριστοφοράκου στην γερμανική δικαιοσύνη και ακολούθως την καταγγελία του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ κ. Καρατζαφέρη.

Επιπλέον, από το φύλο της Κυριακάτικης εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», προέκυψε μέγα πολιτικό ζήτημα με το απολεσθέν CD που περιέχει ονόματα χιλιάδων Eλλήνων καταθετών σε ελβετικές τράπεζες. Ο ηλεκτρονικός δίσκος, τον οποίο παρέδωσε στον τότε Υπουργό Οικονομικών, στα τέλη του 2010, κ. Παπακωνσταντίνου, η τότε γαλλίδα ομόλογός του και νυν Πρόεδρος του ΔΝΤ, κ. Lagarde, περιέχει 1.991 καταθέτες. Από τότε μέχρι σήμερα αυτό το φοβερό πειστήριο, βρίσκεται μεταξύ του κ. Παπακωνσταντίνου, του κ. Διώτη και του ΣΔΟΕ.

Σε πολύ δύσκολες εποχές για την πατρίδα μας, όπου ο Ελληνικός λαός οδηγείται στην απόλυτη οικονομική εξαθλίωση και δεκάδες εκατοντάδες συμπολίτες μας μετατρέπονται καθημερινά σε νεόπτωχους, η τρικομματική Κυβέρνηση Σαμαρά, έχει καθήκον και ιερή υποχρέωση να ασχοληθεί άμεσα με το φλέγον αυτό ζήτημα προκειμένου διά μέσω των ερευνών, να αποδειχτεί εάν αυτά τα ποσά δικαιολογούνται από τα εισοδήματά τους και εάν έχουν φορολογηθεί, ώστε να αποδοθούν αστικές και ποινικές ευθύνες σε αυτούς που παρανόμησαν εις βάρος της πολιτείας και των συμφερόντων του λαού. Επίσης, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί εάν στον ηλεκτρονικό δίσκο, συμπεριλαμβάνονται και πολιτικά πρόσωπα. Εάν ναι, τότε θα πρέπει να ελεγχθούν εκείνα, καθώς επίσης και τα συγγενικά τους πρόσωπα, για ακίνητα περιουσιακά στοιχεία που πιθανώς να έχουν στην Ελβετία.

Συνεπώς, κύριοι συγκυβερνώντες, «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». 

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Μινωικές αποικίες στην Αμερική; (Από την εφημερίδα το βήμα)

Μινωικές αποικίες στην Αμερική;
Ακούγεται ότι οι Μινωίτες ήταν δεινοί θαλασσοπόροι που δημιούργησαν αποικίες ως και στον Καναδά και εκμεταλλεύτηκαν τα τοπικά ορυχεία χαλκού
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08/04/2012 09:10
Ενώ το παρόν αυτού του τόπου μαστίζει η απογοήτευση, το παρελθόν του δεν παύει να μας εκπλήσσει γοητευτικά. Και είναι τόσο πολλές οι εκπλήξεις ώστε να δυσπιστεί κανείς για οτιδήποτε, ακόμη κι αν είναι σκαλισμένο σε γρανίτη. Κάτι τέτοιο, το ασύλληπτο, διηγούνται τα βράχια Σκανδιναβίας και Β. Αμερικής: ότι οι πρόγονοι των Κρητών «έκοβαν βόλτες» στον Ατλαντικό, αρμέγοντας τα πλούτη Βαλτικής και Αμερικής, 40 ολόκληρους αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών»! Το πώς και υπό ποιους όρους θα μπορούσε να συμβεί αυτό είναι κάτι που η κοινή λογική εύκολα θα κατέτασσε στην παραεπιστημονική φιλολογία και στην εθνικιστική μυθοπλασία. Ομως, προτού υποκύψετε στο εύκολο της απόρριψης, ρίξτε μια ματιά στα συσσωρευόμενα αποδεικτικά στοιχεία. «Το Βήμα» τα ιχνηλάτησε για εσάς.

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια αφότου πρωτάκουσα – από τον αείμνηστο καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών Αντώνη Κονταράτο, συγκεκριμένα – για το ενδεχόμενο αρχαίοι Ελληνες να είχαν φθάσει στην... Αμερική, ψάχνοντας για νέες πηγές μετάλλων. Ομολογώ ότι χαμογέλασα τότε, σκεπτόμενος όλα τα υπόλοιπα απίθανα που είχα διαβάσει για αρχαίους Ελληνες στη Ν. Αμερική, την Αυστραλία ή την Ιαπωνία. Και θα κρατούσα στο απωθημένο αυτή τη θεωρία αν δεν μάθαινα για ένα πρόσφατο βιβλίο – το The Lost Empire of Atlantis του Gavin Menzies – που επανέφερε παταγωδώς το θέμα και ανακίνησε σωρεία συζητήσεων στο Διαδίκτυο.

Στο βιβλίο του ο Menzies ακολουθεί αρχικά τα ίχνη των Μινωιτών στη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Ινδία και την Κεϊλάνη – όπου τα έπη Sangam των Tamil μιλούν ακόμα για «τα υπέροχα πλοία των Ελλήνων που φέρνουν χρυσό και φεύγουν φορτωμένα πιπέρι...». Εκπληκτος από τα μουσειακά ευρήματα που δικαίωναν τον Στράβωνα και τον Πτολεμαίο, ο συγγραφέας αναλογίστηκε όχι μόνον τα μυστικά ναυσιπλοΐας που πρέπει να κατείχαν οι Μινωίτες, αλλά και το πού έβρισκαν όλες εκείνες τις ποσότητες μετάλλων που εμπορεύονταν. Η Κύπρος με τα μεταλλεία χαλκού γνωρίζουμε ιστορικά ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει καν στις απαιτήσεις των Φαραώ. Κι όμως, οι Μινωίτες τους έδωσαν χάλκινα πριόνια ενισχυμένα με κασσίτερο για να κόψουν τους ογκόλιθους των πυραμίδων τους... Καταπώς βρέθηκε γραμμένο στα αρχεία του βασιλιά Σάργκον των Ακκαδίων, τα μινωικά πλοία έφερναν ήδη από το 2350 π.Χ. κασσίτερο, από την Ισπανία και τη Βρετανία. Κι έπειτα, εκείνο το απίθανο εύρημα του 1450 π.Χ. στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης από πού ήρθε; Lasioderma serricorne, δηλαδή κάμπια των φύλλων καπνού! Ναι, του καπνού που όλοι γνωρίζαμε ότι πρωτόφτασε στην Ευρώπη τον 16ο αι. μ.Χ. από την αμερικανική ήπειρο. Οπότε, ο Menzies στράφηκε τώρα δυτικά, ψάχνοντας να βρει κατά πόσο – και πώς – εκείνοι οι ατρόμητοι ναυτικοί είχαν όχι μόνον διαβεί τις Ηράκλειες Πύλες, αλλά και είχαν φθάσει στον Νέο Κόσμο.



Μινωίτες και Μυκηναίοι στις ακτές του Ατλαντικού

Το αρχαιότερο πλοίο των ακτών των Βίκινγκς, το Hjortspring, έχει τη μορφή των πετρόγλυφων μινωικών καραβιών

Ο μίτος που ξετύλιξε στο υπόλοιπο του βιβλίου του αυτός ο 72χρονος πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας δεν ήταν πρωτόγνωρος: Πριν από δύο χρόνια, τόσο στο κανάλι της ΝΕΤ όσο και στα «Νέα» (βλ. www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4557236), ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος είχε υποστηρίξει την ιδέα ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν εξερευνήσει τις παράκτιες περιοχές της Ισπανίας, Γαλλίας, Βρετανίας και Ιρλανδίας ψάχνοντας για μέταλλα και ίσως είχαν φθάσει στην Ισλανδία, τη Γροιλανδία και την Αμερική.

Αναλυτικά, το σκεπτικό του ο κ. Μαριολάκος το παρέθεσε σε μία εργασία που θα βρείτε δημοσιευμένη στο Διαδίκτυο (www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariolakos/New_Mariolakos_greek.pdf). Εκεί, ενημερώνει αρχικά για το πώς και ασχολείται με τέτοιο θέμα ένας γεωλόγος: «Η γεωμυθολογία είναι ένας κλάδος των γεωεπιστημών που ασχολείται με τις φυσικογεωλογικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια της μυθολογικής εποχής και, μέσω αυτής της ανάλυσης, βρίσκει την αμοιβαία σχέση μεταξύ γεωλογίας και μυθολογίας. Η δική μου εμπειρία, ως γεωλόγου ο οποίος έχει περάσει τη ζωή του μελετώντας τη γεωλογία της Ελλάδας, έδειξε ότι (...) στην ελληνική μυθολογία περιλαμβάνονται και φυσικογεωλογικές διεργασίες που εξελίσσονται σε πολύ μακρινές περιοχές, όπως στην περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού και αλλού». Και αναλύει έπειτα διεξοδικά τις αρχαίες πηγές που εξέτασε, όπως το έργο του Πλουτάρχου «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης».



Τα «ύποπτα» ορυχεία

Δύσπιστος ων, τον αναζήτησα για να μου δώσει «πειστήρια». Από τα όσα μου είπε συνήγαγα ότι υπήρξαν δύο κλειδιά που ξεκλείδωσαν την υπόθεση των «Ελλήνων στην Αμερική». Το ένα ήταν ένα μεταλλουργικό ανεξήγητο: οι αρχαιολόγοι των ΗΠΑ έχουν βρει 5.000 ανοιχτά ορυχεία χαλκού (σχεδόν απόλυτα καθαρού) στις ακτές της λίμνης Superior, μεταξύ Μίσιγκαν των ΗΠΑ και Καναδά, απ’ όπου έχουν εξαχθεί κάπου 500.000 τόνοι μεταξύ 2470 - 1050 π.Χ., που... κανένας δεν γνωρίζει πού πήγαν! Συγκεκριμένα, οι τότε Ινδιάνοι των περιοχών αυτών ζούσαν στη Λίθινη Εποχή και μόνο μετά το 1500 π.Χ. αρχίζουν να χρησιμοποιούν περιορισμένες ποσότητες χαλκού – κι αυτές μόνο για κοσμήματα. Ποιος λοιπόν ήταν ο «κλέφτης» κι από πού και πώς ήρθε;

Δεδομένου ότι η Μεσόγειος και η Μεσοποταμία ήταν εκείνες που τότε διέρχονταν την Εποχή του Χαλκού (και ο χαλκός ήταν τότε ακριβότερος κι από το χρυσάφι), οι υποψίες στρέφονται προς τα εκεί. Κατά εντυπωσιακή μάλιστα συγκυρία, οι μυστηριώδεις μαζικές εξορύξεις χαλκού τόσο στη Βόρεια Αμερική όσο και στην Ισπανία και τη Βρετανία σταμάτησαν γύρω στο 1350 π.Χ. – την εποχή που το ηφαίστειο της Θήρας καθόρισε τη μοίρα των Μινωιτών. Και οι Ελληνες που παρέλαβαν τη σκυτάλη (Αχαιοί Μυκηναίοι αρχικά, Δωριείς και Ιωνες στη συνέχεια) είναι οι μόνοι που διηγούνται ταξίδια από παλιά στην Ωγυγία (Ισλανδία), το Κρόνιο Πέλαγος και τις δυτικότερες ακτές.

Για το πώς πήγαν, η απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο με το κλειδί που λέγεται γνώση των ωκεάνιων ρευμάτων – των ρευμάτων του ωκεανού που ο Ομηρος περιέγραφε ως βαθύρροο και βαθυδίνη. Το ρεύμα του Κόλπου του Mεξικού, το περίφημο Gulf Stream, στριφογυρνά στον Ατλαντικό και διακλαδίζεται σε βρόγχους που εισχωρούν στη Μεσόγειο και στη Βαλτική. Οποιος γνωρίζει αυτές τις υδροτσουλήθρες και τοποθετεί κατάλληλα το σκαρί του επάνω τους «πετάει». Για παράδειγμα – λέει ο κ. Μαριολάκος – ο Πλούταρχος αποφαίνεται πως ένα σκαρί σαν την «Αργώ» μπορούσε να διανύσει τα 900 χλμ. απόστασης Βρετανίας -Ισλανδίας σε 5 ημέρες (4-5 μίλια/ ώρα).



Μινωικές κρουαζιέρες στο Κρόνιο Πέλαγος



Μινωικές λέξεις και σκίτσα πλοίων περιμένουν την εξήγησή τους στα βράχια των ακτών της Βαλτικής

Τα επιχειρήματα του καθηγητή Μαριολάκου ήταν εντυπωσιακά και μου φαίνονταν λογικά. Το δυσθεώρητο όμως του επιτεύγματος δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί παρά μόνο με αποδείξεις για το ότι αρχαϊκά πλοία σαν την «Αργώ» μπορούσαν να πάνε τόσο μακριά – πόσω μάλλον τα ακόμα αρχαιότερα μινωικά. Θυμήθηκα ένα δημοσίευμα του 2010, από νορβηγική εφημερίδα, σύμφωνα με το οποίο είχαν βρεθεί μυστηριώδη γράμματα της περιόδου 1800 - 1000 π.Χ. σκαλισμένα σε γρανίτη. Τα γράμματα αυτά αποκρυπτογράφησε ως μινωικά ο νορβηγός γλωσσολόγος και ακαδημαϊκός Kjell Aartun και τιμήθηκε γι’ αυτό με το χρυσό μετάλλιο του βασιλιά. Κατά τον Aartun, οι μινωικές λέξεις μεταφράζονταν «Μαλακός και καθαρός», αναφερόμενες στο μεγαλύτερο κοίτασμα αργύρου όλης της Ευρώπης που είχαν εντοπίσει στο Kongsberg του Οσλο αυτοί οι απίστευτοι κυνηγοί θησαυρών. Αλλά μήπως είχαν αφήσει και άλλα ίχνη πίσω τους;

Ρώτησα σχετικά τον δρα Μηνά Τσικριτσή, που πρότινος είχε εντοπίσει τον «πήλινο υπολογιστή ναυσιπλοΐας» των Μινωιτών (βλ. www.tovima.gr/science/research/article/?aid=391944). Κατά την επικοινωνία μας αμφισβήτησε την ερμηνεία του Aartun, αλλά ήταν βέβαιος για το ότι επρόκειτο για Μινωίτες, καθώς μια πρόσφατη μελέτη του προσέθεσε υποστηρικτικά στοιχεία στη θεωρία του καθηγητή Μαριολάκου για πέρασμα στην αντίπερα όχθη του ωκεανού. Μου είπε συγκεκριμένα:



Ο Πλούταρχος περί... Καναδά



Μία από τις παράλιες φλέβες χαλκού στη λίμνη Superior των ΗΠΑ, με τα πανάρχαια ίχνη εξόρυξης

- «Ο Πλούταρχος γράφει: "Οσο για τη μεγάλη ήπειρο, από την οποία η μεγάλη θάλασσα περιέχεται σε κύκλο, από τα άλλα νησιά απέχει λιγότερο, από την Ωγυγία όμως γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια ταξιδεύοντας με πλοία με κουπιά. (...) Από την ηπειρωτική γη τα κοντινά μέρη κατοικούν Ελληνες, γύρω από κόλπο όχι μικρότερο από την Μαιώτιδα (λίμνη), του οποίου το στόμα βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμα της Κασπίας θάλασσας". Οι αποστάσεις μεταξύ Γροιλανδίας, Νέας Γης και νησιού Baffin του Καναδά είναι περίπου 1.140 χλμ., ενώ μεταξύ Νέας Γης και νησιού Baffin είναι περίπου 1.300 χλμ. Η αναφορά ότι γύρω από τον κόλπο κατοικούν Ελληνες μας φανερώνει μια αποικία στον κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου.

Το σημαντικό όμως στην περιγραφή αυτή είναι ότι μας παρέχει γεωγραφικές πληροφορίες οι οποίες είναι σωστές. Πράγματι, ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου μοιάζει με τη Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική Θάλασσα, στον Εύξεινο Πόντο) και είναι λίγο μεγαλύτερος. Οσο για την πληροφορία ότι το στόμιο του κόλπου είναι στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας, κοιτώντας στο Google Earth εύκολα διακρίνουμε ότι τα δύο στόμια βρίσκονται σε βόρειο γεωγραφικό πλάτος 47ο, άρα στην ίδια ευθεία. Αυτή η πληροφορία είναι και η μοναδική αναφορά στην αρχαία γραμματεία που μας δείχνει ότι μπορούσαν εκείνη την εποχή να προσδιορίζουν το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη στον Πλούταρχο που θεωρώ απόδειξη αληθείας για τα ταξίδια στην Αμερική».

- Δηλαδή... τι;

- «Μας λέει: "Οταν λοιπόν ο αστέρας του Κρόνου, τον οποίο εμείς αποκαλούμε Φαίνοντα ενώ εκείνοι Νυκτούρο, φτάσει στον Ταύρο μετά από περίοδο τριάντα ετών, αφού προετοιμάσουν επί χρόνο πολύ τη θυσία... (ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής)". Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να ελέγξουμε αστρονομικά την περίοδο που πιθανόν έγινε το συγκεκριμένο ταξίδι που εξιστορεί. Ο Πλάτωνας είχε κατατάξει τους πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, σε σειρά από έξω προς τα μέσα ως προς τη Γη, με τα εξής ονόματα: Φαίνοντας (ο Κρόνος), Φαέθοντας (ο Δίας), Πυρόεντας (ο Αρης), Εωσφόρος (η Αφροδίτη), Στίλβοντας (ο Ερμής), Ηλιος και Σελήνη. Το όνομα Φαίνοντας ετυμολογικά σημαίνει αυτόν που γίνεται ορατός, ενώ η λέξη Νυκτούρος σημαίνει αυτόν που είναι τελευταίος στη νύκτα. Με χρήση ειδικού προγράμματος αστρονομίας έλεγξα στις γεωγραφικές συντεταγμένες του Καναδά για την εποχή του Πλουτάρχου (1ου αι. μ.Χ.) σε ποια χρονολογία και σε ποιον μήνα ο πλανήτης Κρόνος βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου πριν ανατείλει ο Ηλιος. Επιβεβαίωσα ότι κάθε 30 σεληνιακά χρόνια εμφανίζεται όντως το φαινόμενο να ανατέλλει ο Κρόνος στον Ταύρο. Επειτα, πάλι, ο Πλούταρχος λέει: "Τα νησιά που βρίσκονται πέρα κατοικούνται από Ελληνες και βλέπουν τον Ηλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα επί τριάντα μέρες. Και η νύχτα εκεί έχει ελαφρύ σκοτάδι και λυκαυγές που φέγγει από τη δύση". Εφόσον το ταξίδι επιστροφής ξεκινούσε αρχές Ιουνίου, τότε πρέπει να ελέγξουμε πού έβλεπαν τον Ηλιο να κρύβεται λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες. Με κατάλληλο πρόγραμμα βρήκα ότι την εποχή του 1ου αι. π.Χ. στη Γροιλανδία (60ο βόρεια) ο Ηλιος έδυε μία ώρα μεταξύ 4-5 π.μ. και αυτό συνέβαινε για χρονικό διάστημα ενός μήνα, από 9/6 ως και 9/7. Η ταύτιση αυτή δηλώνει ότι αρχικά ταξίδευαν βόρεια, φθάνοντας κοντά στον Αρκτικό Κύκλο, όπου τη θάλασσα ονόμαζαν Κρόνιο Πέλαγος. Στην περιοχή αυτή η νύχτα έχει όντως λυκαυγές και ελαφρύ σκοτάδι. Η αστρονομική σύνδεση, σε συνδυασμό με τις γεωγραφικές γνώσεις των δύο τόπων που έχουν ίδιο γεωγραφικό πλάτος, καταδεικνύει ότι το ταξίδι που περιγράφει ο Πλούταρχος – από την Αμερική στην Καρχηδόνα, το 86 μ.Χ. – όντως συνέβη.

Ο συλλογισμός ήταν συγκλονιστικός, αλλά με συγκρατούσε το ότι μετρούσαμε τα δεδομένα ενός ταξιδιού στη ρωμαϊκή πλέον εποχή – μια εποχή που ίσως οι ταξιδιώτες να είχαν και Μηχανισμό των Αντικυθήρων εν πλω». Τι στοιχεία είχαμε ότι πλοία της μινωικής εποχής κατόρθωναν το ταξίδι; Οι εκπλήξεις από τη χώρα των Βίκινγκς (βλ.ένθετο) έδωσαν ίσως την απάντηση.



Ιχνη και ίντριγκες στον Νέο Κόσμο

Απίστευτη συλλογή στρατιωτών και αρμάτων στο Ιλινόι, αλλά είναι αληθινή;

Απέμενε το να βρει κανένας αντίστοιχα αποδεικτικά στοιχεία στις ακτές του Αγίου Λαυρεντίου ή της λίμνης Superior για να δεχτεί ως πιθανό το απίθανο των Μινωιτών στην Αμερική. Ο Menzies ανέφερε ως τέτοια «1.200 περίπου μινωικά ευρήματα γύρω από τη λίμνη Superior». Βάλθηκα λοιπόν να τα βρω.

Προέκυψε ότι ευρήματα υπάρχουν όντως πολλά: τα πρώτα στοιχεία μη ινδιάνικης εξόρυξης βρέθηκαν σε φλέβες χαλκού, στη χερσόνησο Keweenaw της λίμνης Superior – κοντά σε ένα χωριό που ονομάζεται... Λαύριο (Laurium). Εκεί βρέθηκε και το πετρόγλυφο ενός άκρως συμβολικού μινωικού πλοίου (βλ. http://megalithicresearch.blogspot.com/2009/12/petroglyph-of-sailing-boat-copper.html). Επίσης, στο Newberry του Μίσιγκαν, είχαν ήδη από το 1896 βρεθεί τρία αγαλματίδια και μία πινακίδα με «περίεργη γραφή». Κανένας δεν μπορούσε να την ερμηνεύσει τότε, αλλά όταν ο Εβανς προχώρησε στις ανασκαφές της Κνωσού – το 1900 – έγινε προφανές ότι η γραφή συγγένευε με τη Γραμμική Α. Η πληθώρα όμως των «απεικονιστικών στοιχείων» που παραπέμπουν στη Μεσόγειο βρέθηκε στη συνέχεια σε χέρια ιδιωτών, με τα περισσότερα να καταλήγουν σε άγνωστους συλλέκτες και πολλά – χρυσά και ασημένια – να φημολογείται ότι έχουν λιωθεί από τους άπληστους θηρευτές τους. Τα περισσότερα είχαν βρεθεί το 1925, από έναν αγρότη του Ιλινόις, τον Orville Lowery, και το 1982 από έναν τυχοδιώκτη, ονόματι Russ Burrows, που ισχυρίστηκε ότι βρήκε ένα ιερό και 13 ασύλητους τάφους σε ένα σύμπλεγμα σπηλαίων, επίσης στο Ιλινόις.

Ενώ το παρόν αυτού του τόπου μαστίζει η απογοήτευση, το παρελθόν του δεν παύει να μας εκπλήσσει γοητευτικά. Και είναι τόσο πολλές οι εκπλήξεις ώστε να δυσπιστεί κανείς για οτιδήποτε, ακόμη κι αν είναι σκαλισμένο σε γρανίτη. Κάτι τέτοιο, το ασύλληπτο, διηγούνται τα βράχια Σκανδιναβίας και Β. Αμερικής: ότι οι πρόγονοι των Κρητών «έκοβαν βόλτες» στον Ατλαντικό, αρμέγοντας τα πλούτη Βαλτικής και Αμερικής, 40 ολόκληρους αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών»! Το πώς και υπό ποιους όρους θα μπορούσε να συμβεί αυτό είναι κάτι που η κοινή λογική εύκολα θα κατέτασσε στην παραεπιστημονική φιλολογία και στην εθνικιστική μυθοπλασία. Ομως, προτού υποκύψετε στο εύκολο της απόρριψης, ρίξτε μια ματιά στα συσσωρευόμενα αποδεικτικά στοιχεία. «Το Βήμα» τα ιχνηλάτησε για εσάς.

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια αφότου πρωτάκουσα – από τον αείμνηστο καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών Αντώνη Κονταράτο, συγκεκριμένα – για το ενδεχόμενο αρχαίοι Ελληνες να είχαν φθάσει στην... Αμερική, ψάχνοντας για νέες πηγές μετάλλων. Ομολογώ ότι χαμογέλασα τότε, σκεπτόμενος όλα τα υπόλοιπα απίθανα που είχα διαβάσει για αρχαίους Ελληνες στη Ν. Αμερική, την Αυστραλία ή την Ιαπωνία. Και θα κρατούσα στο απωθημένο αυτή τη θεωρία αν δεν μάθαινα για ένα πρόσφατο βιβλίο – το The Lost Empire of Atlantis του Gavin Menzies – που επανέφερε παταγωδώς το θέμα και ανακίνησε σωρεία συζητήσεων στο Διαδίκτυο.

Στο βιβλίο του ο Menzies ακολουθεί αρχικά τα ίχνη των Μινωιτών στη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Ινδία και την Κεϊλάνη – όπου τα έπη Sangam των Tamil μιλούν ακόμα για «τα υπέροχα πλοία των Ελλήνων που φέρνουν χρυσό και φεύγουν φορτωμένα πιπέρι...». Εκπληκτος από τα μουσειακά ευρήματα που δικαίωναν τον Στράβωνα και τον Πτολεμαίο, ο συγγραφέας αναλογίστηκε όχι μόνον τα μυστικά ναυσιπλοΐας που πρέπει να κατείχαν οι Μινωίτες, αλλά και το πού έβρισκαν όλες εκείνες τις ποσότητες μετάλλων που εμπορεύονταν. Η Κύπρος με τα μεταλλεία χαλκού γνωρίζουμε ιστορικά ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει καν στις απαιτήσεις των Φαραώ. Κι όμως, οι Μινωίτες τους έδωσαν χάλκινα πριόνια ενισχυμένα με κασσίτερο για να κόψουν τους ογκόλιθους των πυραμίδων τους... Καταπώς βρέθηκε γραμμένο στα αρχεία του βασιλιά Σάργκον των Ακκαδίων, τα μινωικά πλοία έφερναν ήδη από το 2350 π.Χ. κασσίτερο, από την Ισπανία και τη Βρετανία. Κι έπειτα, εκείνο το απίθανο εύρημα του 1450 π.Χ. στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης από πού ήρθε; Lasioderma serricorne, δηλαδή κάμπια των φύλλων καπνού! Ναι, του καπνού που όλοι γνωρίζαμε ότι πρωτόφτασε στην Ευρώπη τον 16ο αι. μ.Χ. από την αμερικανική ήπειρο. Οπότε, ο Menzies στράφηκε τώρα δυτικά, ψάχνοντας να βρει κατά πόσο – και πώς – εκείνοι οι ατρόμητοι ναυτικοί είχαν όχι μόνον διαβεί τις Ηράκλειες Πύλες, αλλά και είχαν φθάσει στον Νέο Κόσμο.



Μινωίτες και Μυκηναίοι στις ακτές του Ατλαντικού

Το αρχαιότερο πλοίο των ακτών των Βίκινγκς, το Hjortspring, έχει τη μορφή των πετρόγλυφων μινωικών καραβιών

Ο μίτος που ξετύλιξε στο υπόλοιπο του βιβλίου του αυτός ο 72χρονος πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας δεν ήταν πρωτόγνωρος: Πριν από δύο χρόνια, τόσο στο κανάλι της ΝΕΤ όσο και στα «Νέα» (βλ. www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4557236), ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος είχε υποστηρίξει την ιδέα ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν εξερευνήσει τις παράκτιες περιοχές της Ισπανίας, Γαλλίας, Βρετανίας και Ιρλανδίας ψάχνοντας για μέταλλα και ίσως είχαν φθάσει στην Ισλανδία, τη Γροιλανδία και την Αμερική.

Αναλυτικά, το σκεπτικό του ο κ. Μαριολάκος το παρέθεσε σε μία εργασία που θα βρείτε δημοσιευμένη στο Διαδίκτυο (www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariolakos/New_Mariolakos_greek.pdf). Εκεί, ενημερώνει αρχικά για το πώς και ασχολείται με τέτοιο θέμα ένας γεωλόγος: «Η γεωμυθολογία είναι ένας κλάδος των γεωεπιστημών που ασχολείται με τις φυσικογεωλογικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια της μυθολογικής εποχής και, μέσω αυτής της ανάλυσης, βρίσκει την αμοιβαία σχέση μεταξύ γεωλογίας και μυθολογίας. Η δική μου εμπειρία, ως γεωλόγου ο οποίος έχει περάσει τη ζωή του μελετώντας τη γεωλογία της Ελλάδας, έδειξε ότι (...) στην ελληνική μυθολογία περιλαμβάνονται και φυσικογεωλογικές διεργασίες που εξελίσσονται σε πολύ μακρινές περιοχές, όπως στην περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού και αλλού». Και αναλύει έπειτα διεξοδικά τις αρχαίες πηγές που εξέτασε, όπως το έργο του Πλουτάρχου «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης».



Τα «ύποπτα» ορυχεία

Δύσπιστος ων, τον αναζήτησα για να μου δώσει «πειστήρια». Από τα όσα μου είπε συνήγαγα ότι υπήρξαν δύο κλειδιά που ξεκλείδωσαν την υπόθεση των «Ελλήνων στην Αμερική». Το ένα ήταν ένα μεταλλουργικό ανεξήγητο: οι αρχαιολόγοι των ΗΠΑ έχουν βρει 5.000 ανοιχτά ορυχεία χαλκού (σχεδόν απόλυτα καθαρού) στις ακτές της λίμνης Superior, μεταξύ Μίσιγκαν των ΗΠΑ και Καναδά, απ’ όπου έχουν εξαχθεί κάπου 500.000 τόνοι μεταξύ 2470 - 1050 π.Χ., που... κανένας δεν γνωρίζει πού πήγαν! Συγκεκριμένα, οι τότε Ινδιάνοι των περιοχών αυτών ζούσαν στη Λίθινη Εποχή και μόνο μετά το 1500 π.Χ. αρχίζουν να χρησιμοποιούν περιορισμένες ποσότητες χαλκού – κι αυτές μόνο για κοσμήματα. Ποιος λοιπόν ήταν ο «κλέφτης» κι από πού και πώς ήρθε;

Δεδομένου ότι η Μεσόγειος και η Μεσοποταμία ήταν εκείνες που τότε διέρχονταν την Εποχή του Χαλκού (και ο χαλκός ήταν τότε ακριβότερος κι από το χρυσάφι), οι υποψίες στρέφονται προς τα εκεί. Κατά εντυπωσιακή μάλιστα συγκυρία, οι μυστηριώδεις μαζικές εξορύξεις χαλκού τόσο στη Βόρεια Αμερική όσο και στην Ισπανία και τη Βρετανία σταμάτησαν γύρω στο 1350 π.Χ. – την εποχή που το ηφαίστειο της Θήρας καθόρισε τη μοίρα των Μινωιτών. Και οι Ελληνες που παρέλαβαν τη σκυτάλη (Αχαιοί Μυκηναίοι αρχικά, Δωριείς και Ιωνες στη συνέχεια) είναι οι μόνοι που διηγούνται ταξίδια από παλιά στην Ωγυγία (Ισλανδία), το Κρόνιο Πέλαγος και τις δυτικότερες ακτές.

Για το πώς πήγαν, η απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο με το κλειδί που λέγεται γνώση των ωκεάνιων ρευμάτων – των ρευμάτων του ωκεανού που ο Ομηρος περιέγραφε ως βαθύρροο και βαθυδίνη. Το ρεύμα του Κόλπου του Mεξικού, το περίφημο Gulf Stream, στριφογυρνά στον Ατλαντικό και διακλαδίζεται σε βρόγχους που εισχωρούν στη Μεσόγειο και στη Βαλτική. Οποιος γνωρίζει αυτές τις υδροτσουλήθρες και τοποθετεί κατάλληλα το σκαρί του επάνω τους «πετάει». Για παράδειγμα – λέει ο κ. Μαριολάκος – ο Πλούταρχος αποφαίνεται πως ένα σκαρί σαν την «Αργώ» μπορούσε να διανύσει τα 900 χλμ. απόστασης Βρετανίας -Ισλανδίας σε 5 ημέρες (4-5 μίλια/ ώρα).



Μινωικές κρουαζιέρες στο Κρόνιο Πέλαγος



Μινωικές λέξεις και σκίτσα πλοίων περιμένουν την εξήγησή τους στα βράχια των ακτών της Βαλτικής

Τα επιχειρήματα του καθηγητή Μαριολάκου ήταν εντυπωσιακά και μου φαίνονταν λογικά. Το δυσθεώρητο όμως του επιτεύγματος δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί παρά μόνο με αποδείξεις για το ότι αρχαϊκά πλοία σαν την «Αργώ» μπορούσαν να πάνε τόσο μακριά – πόσω μάλλον τα ακόμα αρχαιότερα μινωικά. Θυμήθηκα ένα δημοσίευμα του 2010, από νορβηγική εφημερίδα, σύμφωνα με το οποίο είχαν βρεθεί μυστηριώδη γράμματα της περιόδου 1800 - 1000 π.Χ. σκαλισμένα σε γρανίτη. Τα γράμματα αυτά αποκρυπτογράφησε ως μινωικά ο νορβηγός γλωσσολόγος και ακαδημαϊκός Kjell Aartun και τιμήθηκε γι’ αυτό με το χρυσό μετάλλιο του βασιλιά. Κατά τον Aartun, οι μινωικές λέξεις μεταφράζονταν «Μαλακός και καθαρός», αναφερόμενες στο μεγαλύτερο κοίτασμα αργύρου όλης της Ευρώπης που είχαν εντοπίσει στο Kongsberg του Οσλο αυτοί οι απίστευτοι κυνηγοί θησαυρών. Αλλά μήπως είχαν αφήσει και άλλα ίχνη πίσω τους;

Ρώτησα σχετικά τον δρα Μηνά Τσικριτσή, που πρότινος είχε εντοπίσει τον «πήλινο υπολογιστή ναυσιπλοΐας» των Μινωιτών (βλ. www.tovima.gr/science/research/article/?aid=391944). Κατά την επικοινωνία μας αμφισβήτησε την ερμηνεία του Aartun, αλλά ήταν βέβαιος για το ότι επρόκειτο για Μινωίτες, καθώς μια πρόσφατη μελέτη του προσέθεσε υποστηρικτικά στοιχεία στη θεωρία του καθηγητή Μαριολάκου για πέρασμα στην αντίπερα όχθη του ωκεανού. Μου είπε συγκεκριμένα:



Ο Πλούταρχος περί... Καναδά



Μία από τις παράλιες φλέβες χαλκού στη λίμνη Superior των ΗΠΑ, με τα πανάρχαια ίχνη εξόρυξης

- «Ο Πλούταρχος γράφει: "Οσο για τη μεγάλη ήπειρο, από την οποία η μεγάλη θάλασσα περιέχεται σε κύκλο, από τα άλλα νησιά απέχει λιγότερο, από την Ωγυγία όμως γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια ταξιδεύοντας με πλοία με κουπιά. (...) Από την ηπειρωτική γη τα κοντινά μέρη κατοικούν Ελληνες, γύρω από κόλπο όχι μικρότερο από την Μαιώτιδα (λίμνη), του οποίου το στόμα βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμα της Κασπίας θάλασσας". Οι αποστάσεις μεταξύ Γροιλανδίας, Νέας Γης και νησιού Baffin του Καναδά είναι περίπου 1.140 χλμ., ενώ μεταξύ Νέας Γης και νησιού Baffin είναι περίπου 1.300 χλμ. Η αναφορά ότι γύρω από τον κόλπο κατοικούν Ελληνες μας φανερώνει μια αποικία στον κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου.

Το σημαντικό όμως στην περιγραφή αυτή είναι ότι μας παρέχει γεωγραφικές πληροφορίες οι οποίες είναι σωστές. Πράγματι, ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου μοιάζει με τη Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική Θάλασσα, στον Εύξεινο Πόντο) και είναι λίγο μεγαλύτερος. Οσο για την πληροφορία ότι το στόμιο του κόλπου είναι στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας, κοιτώντας στο Google Earth εύκολα διακρίνουμε ότι τα δύο στόμια βρίσκονται σε βόρειο γεωγραφικό πλάτος 47ο, άρα στην ίδια ευθεία. Αυτή η πληροφορία είναι και η μοναδική αναφορά στην αρχαία γραμματεία που μας δείχνει ότι μπορούσαν εκείνη την εποχή να προσδιορίζουν το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη στον Πλούταρχο που θεωρώ απόδειξη αληθείας για τα ταξίδια στην Αμερική».

- Δηλαδή... τι;

- «Μας λέει: "Οταν λοιπόν ο αστέρας του Κρόνου, τον οποίο εμείς αποκαλούμε Φαίνοντα ενώ εκείνοι Νυκτούρο, φτάσει στον Ταύρο μετά από περίοδο τριάντα ετών, αφού προετοιμάσουν επί χρόνο πολύ τη θυσία... (ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής)". Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να ελέγξουμε αστρονομικά την περίοδο που πιθανόν έγινε το συγκεκριμένο ταξίδι που εξιστορεί. Ο Πλάτωνας είχε κατατάξει τους πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, σε σειρά από έξω προς τα μέσα ως προς τη Γη, με τα εξής ονόματα: Φαίνοντας (ο Κρόνος), Φαέθοντας (ο Δίας), Πυρόεντας (ο Αρης), Εωσφόρος (η Αφροδίτη), Στίλβοντας (ο Ερμής), Ηλιος και Σελήνη. Το όνομα Φαίνοντας ετυμολογικά σημαίνει αυτόν που γίνεται ορατός, ενώ η λέξη Νυκτούρος σημαίνει αυτόν που είναι τελευταίος στη νύκτα. Με χρήση ειδικού προγράμματος αστρονομίας έλεγξα στις γεωγραφικές συντεταγμένες του Καναδά για την εποχή του Πλουτάρχου (1ου αι. μ.Χ.) σε ποια χρονολογία και σε ποιον μήνα ο πλανήτης Κρόνος βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου πριν ανατείλει ο Ηλιος. Επιβεβαίωσα ότι κάθε 30 σεληνιακά χρόνια εμφανίζεται όντως το φαινόμενο να ανατέλλει ο Κρόνος στον Ταύρο. Επειτα, πάλι, ο Πλούταρχος λέει: "Τα νησιά που βρίσκονται πέρα κατοικούνται από Ελληνες και βλέπουν τον Ηλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα επί τριάντα μέρες. Και η νύχτα εκεί έχει ελαφρύ σκοτάδι και λυκαυγές που φέγγει από τη δύση". Εφόσον το ταξίδι επιστροφής ξεκινούσε αρχές Ιουνίου, τότε πρέπει να ελέγξουμε πού έβλεπαν τον Ηλιο να κρύβεται λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες. Με κατάλληλο πρόγραμμα βρήκα ότι την εποχή του 1ου αι. π.Χ. στη Γροιλανδία (60ο βόρεια) ο Ηλιος έδυε μία ώρα μεταξύ 4-5 π.μ. και αυτό συνέβαινε για χρονικό διάστημα ενός μήνα, από 9/6 ως και 9/7. Η ταύτιση αυτή δηλώνει ότι αρχικά ταξίδευαν βόρεια, φθάνοντας κοντά στον Αρκτικό Κύκλο, όπου τη θάλασσα ονόμαζαν Κρόνιο Πέλαγος. Στην περιοχή αυτή η νύχτα έχει όντως λυκαυγές και ελαφρύ σκοτάδι. Η αστρονομική σύνδεση, σε συνδυασμό με τις γεωγραφικές γνώσεις των δύο τόπων που έχουν ίδιο γεωγραφικό πλάτος, καταδεικνύει ότι το ταξίδι που περιγράφει ο Πλούταρχος – από την Αμερική στην Καρχηδόνα, το 86 μ.Χ. – όντως συνέβη.

Ο συλλογισμός ήταν συγκλονιστικός, αλλά με συγκρατούσε το ότι μετρούσαμε τα δεδομένα ενός ταξιδιού στη ρωμαϊκή πλέον εποχή – μια εποχή που ίσως οι ταξιδιώτες να είχαν και Μηχανισμό των Αντικυθήρων εν πλω». Τι στοιχεία είχαμε ότι πλοία της μινωικής εποχής κατόρθωναν το ταξίδι; Οι εκπλήξεις από τη χώρα των Βίκινγκς (βλ.ένθετο) έδωσαν ίσως την απάντηση.



Ιχνη και ίντριγκες στον Νέο Κόσμο

Απίστευτη συλλογή στρατιωτών και αρμάτων στο Ιλινόι, αλλά είναι αληθινή;

Απέμενε το να βρει κανένας αντίστοιχα αποδεικτικά στοιχεία στις ακτές του Αγίου Λαυρεντίου ή της λίμνης Superior για να δεχτεί ως πιθανό το απίθανο των Μινωιτών στην Αμερική. Ο Menzies ανέφερε ως τέτοια «1.200 περίπου μινωικά ευρήματα γύρω από τη λίμνη Superior». Βάλθηκα λοιπόν να τα βρω.

Προέκυψε ότι ευρήματα υπάρχουν όντως πολλά: τα πρώτα στοιχεία μη ινδιάνικης εξόρυξης βρέθηκαν σε φλέβες χαλκού, στη χερσόνησο Keweenaw της λίμνης Superior – κοντά σε ένα χωριό που ονομάζεται... Λαύριο (Laurium). Εκεί βρέθηκε και το πετρόγλυφο ενός άκρως συμβολικού μινωικού πλοίου (βλ. http://megalithicresearch.blogspot.com/2009/12/petroglyph-of-sailing-boat-copper.html). Επίσης, στο Newberry του Μίσιγκαν, είχαν ήδη από το 1896 βρεθεί τρία αγαλματίδια και μία πινακίδα με «περίεργη γραφή». Κανένας δεν μπορούσε να την ερμηνεύσει τότε, αλλά όταν ο Εβανς προχώρησε στις ανασκαφές της Κνωσού – το 1900 – έγινε προφανές ότι η γραφή συγγένευε με τη Γραμμική Α. Η πληθώρα όμως των «απεικονιστικών στοιχείων» που παραπέμπουν στη Μεσόγειο βρέθηκε στη συνέχεια σε χέρια ιδιωτών, με τα περισσότερα να καταλήγουν σε άγνωστους συλλέκτες και πολλά – χρυσά και ασημένια – να φημολογείται ότι έχουν λιωθεί από τους άπληστους θηρευτές τους. Τα περισσότερα είχαν βρεθεί το 1925, από έναν αγρότη του Ιλινόις, τον Orville Lowery, και το 1982 από έναν τυχοδιώκτη, ονόματι Russ Burrows, που ισχυρίστηκε ότι βρήκε ένα ιερό και 13 ασύλητους τάφους σε ένα σύμπλεγμα σπηλαίων, επίσης στο Ιλινόις.

Εν κατακλείδι και συνοπτικά, τα παρατιθέμενα στο Διαδίκτυο ευρήματα επί αμερικανικού εδάφους περιλαμβάνουν πάμπολλες πέτρες με χαραγμένες επάνω τους μορφές στρατιωτών με στολές που θυμίζουν Μινωίτες, Φιλισταίους, Μυκηναίους, Φοίνικες και Αιγυπτίους, αρκετά πετρόγλυφα με μινωικού και αιγυπτιακού τύπου πλοία, και επιγραφές που άλλες θεωρούνται κυπρομινωικής γραφής και άλλες σύμμεικτες με ετρουσκικές, λατινικές και ελληνικές λέξεις. Το πιο εύγλωττο όμως οπτικά στοιχείο (εφόσον αποδειχθεί και αυθεντικό) είναι ένα μετάλλιο που βρέθηκε στο Cleveland του Οχάιο το 2006, με τον μινωικό πέλεκυ στη μία πλευρά και στην άλλη τον Πρίγκιπα των Κρίνων, που γνωρίζουμε από την τοιχογραφία στο ανάκτορο της Κνωσού (1690 π.Χ.)!



Αυτόκλητοι αρχαιολόγοι - μεσσίες



Σιωπηλοί μάρτυρες αυτές οι πέτρες του Μίσιγκαν, με μινωικά και μυκηναϊκά πλοία χαραγμένα πάνω τους

To θέμα περιπλέχθηκε περισσότερο όταν τους «Ιντιάνα Τζόουνς του Χαλκού» προσέγγισαν «στρατευμένοι αρχαιολόγοι», εκ μέρους της Εκκλησίας των Μορμόνων, οι οποίοι πάσχιζαν να δικαιώσουν τα ρηθέντα υπό του προφήτη τους ότι την Αμερική είχαν εποικίσει... Ιουδαίοι, γύρω στο 2000 π.Χ. Εκτοτε έχει στηθεί ένα απίστευτο γαϊτανάκι, με κάθε είδους ερμηνείες των ευρημάτων να ξεφυτρώνουν στο παραεπιστημονικό περιοδικό Ancient American (www.ancientamerican.com/), ενώ η επίσημη αρχαιολογία απέχει. Αυτή η παράδοξη κατάσταση έχει οδηγήσει σε αδυναμία διασταύρωσης της αλήθειας των ισχυρισμών και στην έκφραση ακραιφνών θεωριών. Για παράδειγμα, ένας επιγραφολόγος ονόματι Paul Schaffranke ισχυρίστηκε σε διάλεξη του 1995 (βλ. www.youtube.com/watch?v=ZO9OstWDAac) ότι αποκρυπτογράφησε τη σύμμεικτη γραφή των αρχαίων πινακίδων και ότι αυτή διηγείται ένα απίστευτο ρέκβιεμ των πρώτων εκείνων αποίκων της Αμερικής: ότι Ελληνες της Αλεξάνδρειας – φυγάδες της χριστιανοκρατούμενης πλέον Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας – κατέφυγαν στο τελευταίο προπύργιο των Φοινίκων, στη Μαυριτανία, κι από εκεί έφθασαν όλοι μαζί στις Μεγάλες Λίμνες, για να χτίσουν το μεικτό και τελευταίο τους βασίλειο!



Κρητικό DNA στους Ινδιάνους!

Το μόνο επιστημονικό που έχουμε προς υποστήριξη όλων των σεναρίων αποίκισης από τη Μεσόγειο είναι η γενετική μελέτη «Origin and Diffusion of mtDNA Haplogroup X», του 2003 (βλ. www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1180497/). Σε αυτήν εντοπίστηκε ότι το μιτοχoνδριακό DNA haplogroup X2 που απαντάται στους Κρήτες σε υψηλό ποσοστό (7,2%) απαντάται σε παρόμοια υψηλό ποσοστό (ως 5%) και σε 20.000 μέλη ινδιάνικων φυλών της ΒΑ Αμερικής! Σε παρόμοιο «ευρασιατικό συμπέρασμα» είχε καταλήξει και η κρανιακή συγκριτική μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν «Old World sources of the first New World human inhabitants: a comparative craniofacial view», του 2001 (βλ. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11481450). Επειτα, το 2008, η εργασία μιας ομάδας ερευνητών από πανεπιστήμια της Ελλάδας, των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ρωσίας και της Τουρκίας, υπό τον καθηγητή του Αριστοτελείου Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη, έστρεψε τον προβολέα της γενετικής ιχνηλάτησης ακόμα πιο πίσω: αποφάνθηκε βάσει DNA ότι οι Μινωίτες είχαν εγκατασταθεί στην Κρήτη προερχόμενοι από την Ανατολία – τα μέρη που τη 2η χιλιετία π.Χ. κατέλαβαν οι Χετταίοι.

Και τότε θυμήθηκα ότι ο Μίνωας είχε παντρευτεί τη μάγισσα πριγκίπισσα των Κόλχων, Πασιφάη. Να ήταν η Κολχίδα το αδελφό βασίλειο των εκπατρισμένων Μινωιτών; Το σενάριο ταιριάζει πολύ με το ότι Γεωργιανοί επιγραφολόγοι επιμένουν πως η γλώσσα του Δίσκου της Φαιστού είναι στην ιερατική γραφή της αρχαίας Κολχίδας (βλ. www.tovima.gr/science/article/?aid=251116). Και παίρνουν νέο νόημα για την έκταση της μινωικής θαλασσοκρατίας τα όσα είχε πει στα «Αργοναυτικά» ο Ορφέας, για διαφυγή των Αργοναυτών στη Βαλτική μέσω του Βορυσθένη (Δνείπερου) και κατέβασμα ως το νησί της αδελφής της Μήδειας, Κίρκης, στα ανοιχτά της Μαυριτανίας...



Θα ξαναγράψουμε τα βιβλία;

Είναι όμως αυτά αρκετά για να γράψουμε ξανά τα βιβλία της Ιστορίας, να ξεχάσουμε το «ο Κολόμβος ήταν Χιώτης» και να αποδυθούμε στο «ο Τελευταίος των Μοϊκανών ήταν πατριωτάτσι»; Οχι ακόμα. Κάποιες μούμιες που βρέθηκαν τόσο στην περιοχή «αποίκησης» της Αμερικής όσο και στη γειτονιά του Stonehenge στην Αγγλία ίσως φωτίσουν καλύτερα την υπόθεση. Αλλά σιγουριά θα έχουμε μόνον αν αποφανθούν επίσημα οι αρχαιολόγοι.

«Γιατί», ρώτησα τον καθηγητή Μαριολάκο, «εφόσον είστε και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), δεν στέλνετε μια αρχαιολογική αποστολή στη λίμνη Superior;». «Θα έπρεπε, καθόσον τώρα έχουν εντοπιστεί και βυθισμένα λιμενικά έργα στην περιοχή» μου απάντησε. «Από επιστημονική άποψη, οι έλληνες επιστήμονες μπορούν να φέρουν σε πέρας το ερευνητικό έργο – και μέσα σε ένα με δύο χρόνια θα είχαμε τις απαντήσεις. Ομως, το ΚΑΣ είναι ένα γνωμοδοτικό Συμβούλιο, που δεν διαμορφώνει την ερευνητική πολιτική του υπουργείου και, συνεπώς, δεν μπορεί να πάρει αυτό την απόφαση. Πέραν του υπουργείου, βέβαια, υπάρχουν και τα αρχαιολογικά τμήματα του Πανεπιστημίου. Αλλά, για να γίνουν αυτά, πρέπει αφενός να βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι και αφετέρου να το θέλουν και να το ζητήσουν οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι μας» συμπλήρωσε με νόημα.

ΥΓ.: Εκτός των προαναφερθέντων βιβλίων και μελετών στο κείμενο, ενδιαφέρουσες πηγές είναι και οι εξής:

* «Cultural Interactions in Europe and the Eastern Mediterranean During the Bronze Age (3000-500 BC)».

* «The Early Minoan Colonization of Spain», W. Sheppard Baird - στο www.minoanatlantis.com/Minoan_Spain.php

* «Minoans and Phoenicians» στο www.phoenician.org/minoans_phoenicians_paper.htm

Για τον αντίλογο των αμερικανών αρχαιολόγων στην ερασιτεχνική αναζήτηση αρχαίων αποίκων, διαβάστε το www.csicop.org/si/show/civilizations_lost_and_found_fabricating_history_-_part_one_an_alternate_re/



ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΩΝ ΒΙΚΙΝΓΚΣ

Μινωικά πλοία… στη Νορβηγία

Αναζήτησα εικόνες μινωικών πλοίων στο Διαδίκτυο, εστιάζοντας στις σκανδιναβικές πηγές προέλευσης, κι άρχισα να πέφτω από έκπληξη σε έκπληξη: τα νότια παράλια της Νορβηγίας (Oestfold) και της Σουηδίας (Bohuslan), αλλά και ένα νησί της Δανίας καταμεσής της Βαλτικής (Bornholm), είναι διάσπαρτα με πετρόγλυφα μινωικών πλοίων της Εποχής του Χαλκού! Μάλιστα, το 2005, δύο σουηδοί καθηγητές Αρχαιολογίας (ο Kristian Kristiansen του Πανεπιστημίου του Gothenburg και ο Thomas B. Larsson του Πανεπιστημίου Umea) εξέδωσαν στο Cambridge University Press βιβλίο με τίτλο «Η αυγή της κοινωνίας της Εποχής του Χαλκού» (The Rise of Bronze Age Society), στο οποίο εξηγούν ότι η πληθώρα αυτών των ευρημάτων – αλλά και επιγραφών τόσο σε Γραμμική Α όσο και σε Γραμμική Β – δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά με πολιτισμική επαφή των Μινωιτών και Μυκηναίων με τη Σκανδιναβία. Σημειώνουν δε ότι πρώτα έφθασαν στη σημερινή Νότια Γερμανία και τη Δανία, όπου έχουν βρεθεί σπαθιά και διαδήματα.

Επειτα, κάτι ακόμη πιο χειροπιαστό υπέπεσε στην αντίληψή μου: το αρχαιότερο σκάφος της Βόρειας Ευρώπης είναι το «Hjortspring» του 350 π.Χ., που τώρα εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας. Οπως μπορείτε να διαβάσετε στη Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Hjortspringboat) ήταν μήκους 21 μέτρων και μετέφερε ως 23 οπλισμένους άνδρες. Κατασκευαστικά είναι ο πρόγονος των Drakkar των Βίκινγκς, αλλά «παραμένει ανεξήγητη η ιδιορρυθμία πλώρης και πρύμνης». Μία ιδιορρυθμία εμφανώς υπαρκτή και σε πολλά από τα χαραγμένα σε γρανίτη «σκίτσα» πλοίων της Εποχής του Χαλκού! Δηλαδή, έχουμε το ενδεχόμενο όχι μόνον να έφθασαν ως εκεί τα πλοία του Μίνωα, αλλά και να μεταλαμπάδευσαν την τεχνογνωσία που έφερε τους Βίκινγκς στη Γροιλανδία και τη Νέα Γη 35 αιώνες αργότερα...

Για όσους εκ των αρχαιολόγων μας επιθυμούν να ψάξουν το θέμα, υπάρχει το σχετικό βιβλίο «A Pre-Roman Iron-Age Warship in Context», που εξέδωσαν το Viking Ship Museum και το Εθνικό Μουσείο της Δανίας, με την επιμέλεια των Ole Crumlin-Pedersen και Athena Trakadas (!) Για εμάς τους υπόλοιπους, ίσως αρκεί το ότι ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης επανέλαβε αργότερα αυτό το ταξίδι, τον 4ο αι. π.Χ. και περιέγραψε πρώτος και με ακρίβεια το εμπόριο κασσίτερου στην Κορνουάλη, τις παλίρροιες που συναντούσε περιπλέοντας τη Βρετανία, τις διαστάσεις των βρετανικών νησιών, το φιόρδ της Χριστιανίας στη Νορβηγία, τους Γότθους στο νησί Bornholm της Δανίας, τα νησιά Faroe (μεταξύ Σκωτίας και Ισλανδίας, όπου και σήμερα ένα νησάκι ονομάζεται... Mykines) και, τέλος, την Ισλανδία, που τότε πια ονομαζόταν Εσχατη Θούλη.